Tussen ’t Harde en Elburg ligt het Landgoed Zwaluwenburg en op dit landgoed liggen de A. Vogeltuinen. De tuinen zijn onverbrekelijk verbonden met de Zwitser Alfred Vogel (1902 – 1996). Vogel groeide op in de Zwitserse Alpen en ontdekte al vroeg dat de natuur alles heeft te maken met gezond leven. Hij reisde op jonge leeftijd naar Afrika, Azië en Amerika, waar hij tussen de inheemse bevolking leefde. Van hen leerde hij het verband tussen voeding, leefwijze, herstel na ziekte en persoonlijkheid. Kwam hij thuis van zijn reizen, dan bracht hij een schat van planten mee met als eindresultaat natuurlijke geneesmiddelen en gezondheidsproducten. Miljoenen mensen over de hele wereld hebben hier heden baat bij.
Met de rijen flesjes en potten in apotheken en drogisterijen in het achterhoofd gaan we op een fraaie laatzomerse dag naar A. Vogel tuinen. Als we het Landgoed Zwaluwenburg binnen rijden valt al meteen de zorgboerderij Westbroek op. Een fraai bemost pand met kleine vensters. De bewoners van de boerderij helpen onder begeleiding mee met de verschillende werkzaamheden in de tuinen. Naast het wieden van onkruid, bemesten en oogsten runnen ze ook samen met hun begeleiders het landgoedwinkeltje tegenover de boerderij. De jongeman achter de toonbank biedt ons een proefmonster Herbamare aan. Het strooisel geurt heerlijk en is een mengsel van allerlei kruiden en zeezout. In de schappen staan fleurige potjes jam en honing, maar er is ook groente en kakelverse eieren; zelfs brood ontbreekt niet. Iets verder staan de bekende flesjes en potjes van Vogel. De jongeman start het filmpje met wetenswaardigheden over Alfred Vogel en zijn tuinen. En staat een veld met rode zonnehoed nog fier te pronken, even later ligt alles geveld en weer later verdwijnen tientallen rode zonnehoedjes in grote machines. Na nauwelijks te begrijpen handelingen staan er de bekende flesjes Echinaforce, gewonnen uit de rode zonnehoed en goed voor onze weerstand.
Fraaie beelden van zacht wuivend graan geven de film een speels accent. Buiten op een ruwhouten bank drinken we koffie. Naast me zit een bewoner van de zorgboerderij. De klep van zijn pet staat naar achteren, hij oogt tevreden. ‘Kom, we gaan konijnenhokken schoonmaken’, een begeleider geeft de jongen een vertrouwelijk stootje. Langzaam volg ik en zie hoe de jongen vol overgave bezig is een mengsel van stro en zaagsel in komvormig gehouden knuisten naar de schone hokken te dragen; er wachten 27 hokken.
We lopen over de paden en dwalen tussen de velden bloemen: Lythrum salicaria (Grote kattenstaart) voor gunstige werking op het spijsverteringskanaal, Salvia officinalis (Salie) geneest keel en biedt hulp bij transpiratie en de Alchemilla vugaris (Vrouwenmantel) smeert gewrichten. Een bezoekster bestudeert een veldje rode zonnehoed. Rijen goudsbloemen, grote partijen wiegelende zonnebloemen en weer ander geel van de Guldenroede vormen samen één schilderspalet. Met een wijde blik neem ik afscheid en weet dat bij het zien van de flesjes Echinaforce de rode zonnehoeden op mijn netvlies schuiven en door het wuivend graan zal ik hem zien, de jongen met de pet. Vol aandacht maakt hij hokken schoon…
Aly Brug.