Wie doof is of slechthorend weet wat je er aan verliest, als je oren niet meer goed functioneren. Wie niet meer spreken kan, weet ook wat het betekent, als je geen stem meer hebt. Horen en praten zijn elementaire functies in ons leven. Omgang met elkaar vraagt, dat je naar elkaar luisteren en met elkaar spreken kunt.
Wie oren heeft, die hore… wie een mond heeft, die spreke…
Wat een geluk, als je nog kúnt luisteren en kúnt spreken! En wat een geluk, als je iemand hebt, die naar jou luistert en met jou spreekt! Wie heeft aan zo iemand geen behoefte? Als na een lang huwelijk je maatje wegvalt, is dat, wat je ’t ergst zeer doet: je bent je gesprekspartner kwijt. Niet dat je de hele dag met elkaar aan ’t praten bent… ook zonder veel te zeggen kun je met elkaar communiceren. En dat mis je, daardoor voel je je eenzaam en alleen.
Wat hebben we een behoefte aan mensen om ons heen, die wat aandacht voor ons hebben. Iemand die naar je luistert en met je spreken wil. Je wilt je gevoelens en gedachten wel eens kwijt, ja toch? Menigeen verzucht:”Was er maar eens iemand, met wie ik mijn gevoel delen kon!”
Zelf heb ik dat ook een paar jaar geleden mogen ervaren, hoe belangrijk zo’n partner is. Je komt thuis uit het ziekenhuis en je moet heel wat kwijt. Na een hartinfarct slaat de onzekerheid toe. Weet u, aan wie ik toen veel gehad heb? Natuurlijk, in de eerste plaats aan mijn vrouw. Maar ook aan vader en zoon Schuller, u weet wel die dominees van Hour of Power, zondags ’s morgens om 9 uur op RTL-5. Die weten met hun “peptalk” mensen echt een hart onder de riem te steken (of moet ik in mijn geval liever zeggen: een riem onder het hart?). Iemand, die naar je luistert en je zwakheden kent en met je spreekt en je bemoedigt.
In de dagen rond Pinksteren denken we er aan, hoe mensen een geopend oor hebben gevonden bij God door de kracht van de Heilige Geest. Immers: de hemel ging open, God ontsloot ons Zijn hart. Hij luistert naar ons en heeft zorg voor ons. Hij spreekt met ons. Voor Hem is niets verborgen en niets van ons gaat aan Hem voorbij… In Exodus 3 vers 7 zegt de Heer: “Ik heb terdege gezien op de ellende van mijn volk, dat in Egypte is, en hun gejammer over hun drijvers gehoord, ja, Ik ken hun smarten.”
Van meet af aan heeft God zich aan mensen geopenbaard als Degene, Die naar hen luistert en met hen spreekt. Daarop konden de mensen gerust zijn en dat gaf hen steeds weer nieuwe moed en hoop en kracht om vol te houden in het leven, dat dikwijls zo hard is en moedeloos maakt.
Ook als wij mensen echt naar elkaar luisteren, komt er zo’n stukje leven van moed en hoop en kracht vrij. Maar dan moet je wel echt elkaar in het hart proberen te zien. Ik bedoel: je moet echt je best doen om te hóren, wat de ander je zeggen wil. En dat valt niet altijd mee…Vaak schieten woorden te kort. Kijk daarom de ander aan, niet alleen in het hart, maar ook in ’t gelaat. De gezichtsuitdrukking, de sprekende ogen, tranen en de gebarende handen, dat alles spreekt mee, vaak duidelijker dan de woorden .
Laten we daarop letten!
Luisteren naar de ander heeft ook veel te maken met moed: moed om met die ander mee te gaan in de donkerheid, zelfs tot in het dal der schaduw des doods (Ps.23). Daar is Jezus geweest, in dat dal… Goede Vrijdag, Stille Zaterdag… Daar vinden we Hem terug. Dat mag ons moed geven en sterken er met die ander in noodnaar toe te gaan!
Wie oren heeft, die hore… wie een mond heeft, die spreke!
Als je pas je man verloren hebt aan een hart stilstand en je zet daarna een foto neer dan ga je tegen hem praten. Dat heb ik niet alleen gedaan maar honderden mensen met mij. Je wilt als je alleen bent zo graag met je partner praten, Wie een mond heeft spreke, ik heb toen een gedichtje geschreven ik denk dat velen het herkennen die verlatenheid.
Alleen,
Telkens weer, als ik naar je foto kijkt,
geef jij me altijd gelijk.
“Doe ik het goed,”vraag ik dan,
Je lachende gezicht zegt,”Wat vind je er zelf van.”
Alles moet ik nu alleen beslissen,
naar jouw oordeel moet ik gissen.
Maar je ogen zeggen mij dan snel,
“Doe het maar,jij weet het echt wel.”
vr.gr. graag reactie
Elsje, ik vind het een prachtig gedicht. Het zegt precies waar het om gaat in een goede relatie: je blijft met elkaar verbonden! Zo is het ook met de relatie, die wij met God mogen hebben, of liever gezegd: die Hij met ons heeft! De liefde is sterker dan de dood. Ik stel me zo voor, dat ik dat olok zou doen, wanneer ik mijn lieve vrouw niet meer hier naast me zou hebben. Ik zou zeker met haar blijven spreken. In gedachten blijf je altijd bij elkaar. Ds.Kroes.
Vanavond, mijn dochter bij mijn alleenwonende zusje gebracht voor een logeerpartijtje bij haar tante. Mijn zusje is eind vorig jaar geopereerd aan haar voet. Een kleine ingreep, maar naar vanavond blijkt met grote gevolgen. Mijn zusje geen prater, stoer, geen uiter in emoties, luchtte vanavond haar hart.
Heel bijzonder voor mij daardoor, omdat zij nog nooit eerder iets over zichzelf vertelde. Ik luisterde naar haar de hele tijd. Alle emoties van jaren geleden kwamen eruit.
Ik ging na thuiskomst naar deze site, waar ik pas geleden bij toeval terecht kwam, en las de bemoedigende woorden, wie ore heeft die hore.
Hoe belangrijk, om je oren te gebruiken en echt te luisteren, naar je familie, je alleenstaande zus, waarvan je het idee had dat zij haar mannetje wel stond. Zij liet me vanavond in haar hart kijken, wat moedig! Ik heb mijn verontschuldigingen aangeboden voor het feit dat ik nooit eerder iets gemerkt heb. Ook heb ik haar bedankt voor het feit dat ze me in vertrouwen heeft genomen. Wat kan een mens anders zijn dan je altijd dacht.
Ds Kroes, deze site is erg fijn en bemoedigend!