Vrede op aarde

Johannes 14, 27
“Vrede laat Ik jullie na, mijn eigen vrede geef Ik jullie, een andere dan de wereld te bieden heeft. Je moet je dus niet zo laten verontrusten en de moed niet verliezen.”

Na de uitvoerige herdenking van Nelson Mandela valt het niet moeilijk om over vrede te spreken. Alle sprekers op de herdenking vorige week dinsdag in het stadion te Johannesburg spraken over drie kernwoorden: vrede, gerechtigheid en verzoening. Eigenlijk gaat het maar om één ding: vrede bewerkstelligen in je door onvrede en ruzie verscheurde land. Hoe doe je dat? Door gerechtigheid te brengen, met name recht aan de armen, en door tegenstellingen te overbruggen, partijen met elkaar te verzoenen.  In ons persoonlijke leven  gaat het niet anders. Heb je wat met elkaar, praat het dan uit, reik elkaar de hand, en als je man en vrouw bent, omhels elkaar dan en geef elkaar een kus van verzoening.

De boodschap van “vrede op aarde” op het einde van het jaar is wel heel erg nodig om daarmee het nieuwe jaar in te gaan. Want er was veel onvrede in het afgelopen jaar, ruzie en oorlog alom. We zien nog de beelden van het verscheurde Syrië, van Mali, Egypte, de Oekraïne en ga zo maar door.  In de tijd van de profeet Jesaja was het niet anders.

Dat was geen beste situatie. Al jaren lang behoorde Palestina tot de invloedssfeer van het enorme rijk van Assyrië. Ongeveer zoals vroeger de landen van het Oostblok aan de leiband van Rusland moesten gaan, zo moesten de koninkrijken van Syrië, Libanon, Israël, Juda, Edom, Moab, Ammon en de stadsstaten van de Filistijnen aan de leiband van Assur lopen. Dat viel ze niet makkelijk. Met regelmatige tussenpozen probeerden ze in opstand te komen en zich vrij te vechten. Zo was dat in de tijd van Jesaja ook net weer gebeurd. Syrië en Israël hadden geprobeerd los te komen, en Juda daarin mee te nemen. Maar koning Achaz van Juda had niet mee willen doen, en juist de hulp van de koning van Assur ingeroepen. En toen kwám de koning van Assur. Tiglatpileser III overspoelde met zijn legioenen Syrië,  Damascus wordt ingenomen en verwoest,  koning Pekach van Israël wordt door zijn eigen mensen van de troon gestoten, zijn land komt grotendeels aan Assyrië, en ondertussen trok het Assyrische leger verder, helemaal tot aan Gaza langs de kust, en ook in het binnenland komen de Assyriërs heel ver. En – ze beperken zich niet tot de landen die opstandig waren, ook Juda krijgt met ze te maken. Zo zie je maar, de wereld is sindsdien niets veranderd. Overal haat en nijd, verdeeldheid en onderdrukking. Toch zag hij het einde daarvan komen! Eens zou er een rijk van vrede zijn. Leest u maar eens het beroemde hoofdstuk Jesaja 11.

Obama kan nog zo’n prachtige rede houden over vrede en verzoening, maar of het ook landt? Wordt het in Syrië en Mali en de Oekraïne nu ook anders? En in ons eigen land, in de politiek, de economie, de opvang van vluchtelingen en asielzoekers? Mensen vechten elkaar het kot uit! Ook in mijn eigen kledingbranche is er veel strijd , concurrentie noemen ze dat. Maar het gaat tot bloedens toe, totdat er ééntje of meerderen het loodje leggen.  In plaats van elkaar te helpen, boort men elkaar de grond in!

Je hoort overal de roep om VREDE. Wat betekent dat: vrede hebben? Oorspronkelijk heeft vrede te maken met “omheinen”. In het Duits vinden we deze betekenis nog in het woord “einfriedigen”, dat is “omheinen, insluiten”. Vrede hebben wil dus zeggen, dat je veilig omsloten bent. Hierbij kun je denken aan een stuk land, waaromheen een muur loopt, die het aan alle kanten veilig omringt, zodat indringers buiten gehouden worden. Als een mens vrede heeft, weet hij: er is een muur of Iemand, een Hogere Macht, die mij beschermt, ik hoef dus niet bang te zijn. Dat is toch heel wat, als een mens dat weten mag! Want diezelfde mens is ook iemand, die omgeven is door zorgen en zwakheden. Maar ik vrees niet, want ik ben onder veilige hoede. Ik ben gekweld en bedroefd, maar IK WIJK NIET EN BEZWIJK NIET, want ik word vast gehouden.

Niet waar? Want zo is het toch? Of niet soms?  Kun je wel zo speken en zo zijn, zo geborgen, zo vastgehouden? Bent u dat ook? Of ziet u meer de zee van onrust, waarop u drijft? Bent u juist meer met onvrede vervuld, onstandvastig, angstig, vol wantrouwen en klein geloof? Ja, zo zijn wij ook vaak: prijsgegeven aan innerlijke onrust en vredeloosheid, zeg maar “ONVREDE”.  Ze zeggen wel eens: vrede komt niet van buiten, maar van binnen. Heb je vrede met je zelf? Of is het een en al onrust, daar binnen in?  Hoe komt het toch, dat meer en meer psychiaters hun handen vol hebben? Als het van binnen niet goed zit, gaat het van buiten ook niet goed.

Daarom kunnen wij ook geen stand houden. Vandaar onze met zorgen vervulde dagen en die beangstigende nachten, al die neerdrukkende gedachten. Wat zouden wij graag een muur om ons heen willen hebben, die ons aan alle kanten beschut. Bestaat zo’n muur wel voor ons?

Wij worden geroepen om onze verdelende muren af te breken en ons te omheinen met de MUUR VAN GOD. Dat is de actuele boodschap voor vandaag anno Domini 2013. HIJ IS ONZE VREDE, zegt de apostel Paulus in zijn brief aan de Ephesiërs. We hebben ons te richten op Hem! In de Mandela-herdenking is  Mandela verrschillende keren vergeleken met Ghandi, de Indiase voorstander van  geweldloosheid om de armen in zijn land recht te doen en aandacht te vragen voor de onderdrukking van die mensen.  Hij bracht verzoening tot stand tussen Moslims en Hindoes. Er wordt ook wel gedacht aan mensen als Martin Luther King en Moeder Teresa. Toch is het beter te verwijzen naar Hem, die de ”echte vrede” brengt. “HIJ IS ONZE VREDE“, zegt de Bijbel. Zou dat niet betekenen, dat er VREDE is ook voor ons, ja, juist voor u en voor mij! Niet, omdat wij zo flink zijn, zo vastberaden en vol zelfvertrouwen. Maar alleen omdat HIJ er is voor ons. Omdat HIJ in deze vreselijke wereld zonder vrede is gekomen, voor u en voor mij. Daarom kan er vrede zijn voor ons. ZIJN VREDE is ons geworden. In die vrede mogen wij leven en sterven. Want in Jezus Christus is het openbaar geworden, dat de gehele onvrede van de wereld tot een einde komt, een begrenzing heeft, en wel in Gods liefde en barmhartigheid, waarvoor Jezus op aarde is gekomen.

Dan worden de scheidsmuren afgebroken.
• Muren tussen mensen: als je een conflict hebt, als er mensen zijn die je ‘gewoon niet mag’, als het moeilijk gaat in je relatie: ontdek de muren
• Muren tussen groepen: tussen arm en rijk, tussen mannen en vrouwen, tussen autochtonen en allochtonen
• Muren tussen kerken, tussen hemel en aarde en geestverwanten.

“VREDE OP AARDE”  Wat heerlijk, als we dat zingend eens echt beleven konden! Jesaja zag het al voor zich (Jesaja 11, 6-9):

    6 Dan zal een wolf zich neerleggen naast een lam,
    een panter vlijt zich bij een bokje neer;
    kalf en leeuw zullen samen weiden
    en een kleine jongen zal ze hoeden.

    7 Een koe en een beer grazen samen,
    hun jongen liggen bijeen;
    een leeuw en een rund eten beide stro.

    8 Bij het hol van een adder speelt een zuigeling,
    een kind graait met zijn hand naar het nest van een slang.

    9 Niemand doet kwaad, niemand sticht onheil
    op heel mijn heilige berg.
    Want kennis van de HEER vervult de aarde,
    zoals het water de bodem van de zee bedekt.

Ziet u dat ook al?
ZALIG KERSTFEEST !