Toen Jezus arriveerde, bleek Hem, dat Lazarus al drie dagen in het graf lag. Nu lag Bethanië in de buurt van Jeruzalem op een afstand van ongeveer twee kilometer. En vele Judeeërs waren naar Martha en Maria gekomen om haar te condoleren met haar broer.
Toen Martha hoorde: “Jezus komt er aan!” ging zij Hem tegemoet, maar Maria bleef bij de mensen zitten .Martha sprak Jezus aan: “Heer, als U hier geweest was, zou mijn broer wellicht niet gestorven zijn, maar ook nu weet ik, dat God U zal geven wat U Hem zou vragen”.
Daarop sprak Jezus: “Je broer zal opstaan“. En Martha zei: “Ik weet wel, dat hij bij de opstanding op de laatste dag zal opstaan“. Jezus sprak toen tot haar: “Ik ben de opstanding en het leven. Wie in Mij gelooft, zal leven, ook al zou hij gestorven zijn. En iedereen, die in Mij gelooft, zal in eeuwigheid niet sterven. Geloof je dit?“. Zij antwoordde Hem: “Ja, Heer, ik ben tot het geloof gekomen, dat U de Messias bent, de tot de wereld komende Zoon van God“.
In het gesprek tussen Jezus en Martha valt op, dat Martha het overlijden van haar broer totaal anders benadert dan Jezus. Voor Martha draait alles om het feit dat hij niet meer leeft. Lazarus is immers “biologisch” dood. Zij oppert de gedachte, dat dit misschien voorkomen had kunnen worden, als Jezus er maar eerder geweest was. Voor Jezus gaat het om de vraag, hoe het met Lazarus gesteld is, nu hij is gestorven. Hij wil Martha (en ons!) duidelijk maken, dat haar broer door te sterven zijn relatie met God niet kwijt is geraakt. Integendeel zelfs! Deze zekerheid mag voor haar (en ons!) van zoveel waarde zijn, dat zij zich niet meer krampachtig vastbijt in de vraag, hoe Lazarus de dood had kunnen ontlopen.
Wij voelen met Martha mee. Ook voor ons rijst dikwijls dier vraag, wanneer iemand van onze geliefden gestorven is. “Had dit niet voorkomen kunnen worden? Moest dat nou zo zijn?” Als de chirurg eerder had ingegrepen, of: als de ziekte vroeger was onderkend. Wij kunnen het nu eenmaal niet accepteren, dat veelal sterke en levenslustige mensen de dood worden ingedreven door een onstuitbare het leven verwoestende ziekte. Zeker, wanneer dit zulke goede lieve mensen treft. Maar Jezus benadert de dood van de andere kant, van het echte leven, het eeuwige leven! Lazarus lééft, ook al is hij gestorven. En een ieder, die in Jezus gelooft, zal zó leven. Daarin, in die relatie tussen God en mens, kan en mag de dood geen spelbreker zijn. Gelukkig niet!
Deze zekerheid heft het verdriet niet op, nee, wij blijven verdrietig om hen, die van ons heengingen. Maar het geeft ons wel troost. Dat God bij hen is en zij eeuwig bij God mogen zijn.
Halleluja! Zalig zijn de treurenden want zijn zullen vertroost worden!
Amen.