Met de Maltezers dwars door Europa

Op de laatste dag van onze vakantie in het Zwarte Woud kon ik bij het opstaan bijna geen lucht meer krijgen. Daar had ik de laatste dagen al vaker last van, ’s nachts. Het was nu zo erg, dat mijn vrouw de Notarzt heeft opgebeld. Het was immers op zondag en de huisarts was niet te bereiken. Na slechts enkele minuten kwam er een ambulance aangereden en daarachter de dokter. Die besliste dat ik naar het ziekenhuis moest, 25 km verder op in Waldshut. Het lag daar op de grens met Zwitserland, vlak langs de Rijnoever. Mooi uitzicht en heel aardige mensen! Maar daar ging het natuurlijk niet om. Ik wilde weer graag ademhalen! Bij onderzoek bleek er heel wat aan de hand te zijn: veel te hoge bloeddruk, vocht achter de longen en een uit balans geraakt hart. Ik kreeg natuurlijk direct medicijnen toegediend via een infuus en zuurstof “uit de muur”. Ook werd ik op vochtbeperking gezet. Na enkele dagen kon ik weer lekker diep adem halen, een hele opluchting! Mijn vrouw was gebleven en een schoonzoon was overgekomen om mijn vrouw te ondersteunen. Ik wilde wel weer naar huis, maar het ziekenhuis wilde me niet zo maar laten gaan. Ik moest doorbehandeld worden in Rotterdam. Na heel veel heen en weer gebel werd besloten, dat ik vrijdags per ambulance naar het Zuiderziekenhuis zou worden vervoerd. De ambulanciers namen een rustige route. We staken eerst de Rijn over naar Zwitserland om daar over de autobaan naar Basel te rijden. Vandaar over de Franse autobaan noordwaarts, via Metz naar Luxemburg, waar goedkope benzine werd ingeslagen. Van Luxemburg door naar Brussel. Inmiddels was het namiddag geworden, spitstijd. U begrijpt wat dat betekent! Vreselijke drukte! En dat hield niet op, want toen kregen we Antwerpen nog. We waren tegen half tien uit Waldshut vertrokken en kwamen om half negen ’s avonds in Rotterdam aan. Wat een tocht! En dat alsmaar liggend op een smalle brancard in een ambulance! Gelukkig waren de ambulanciers aardige en spraakzame mensen: Martin en Dorothea. Zo kwam ik ook veel te weten over de Maltezers, die we eigenlijk in Nederland niet zo kennen. Zelf kende ik de wel uit de Kerkgeschiedenis. Ik wist, dat ze er al waren tijdens de Kruistochten, dat is dus zo’n 900 jaar geleden. Het was de orde van de Hospitaalridders. Zij bouwden o.a. een ziekenhuis in Jeruzalem en verzorgden de gewonden tijdens de Kruistochten. Dat zijn zij in de loop der eeuwen blijven doen. Het is uitgegroeid tot een wereldwijde organisatie, zoiets als het Rode Kruis. In Wikipedia lees ik het volgende:

De zetel van de orde is nu in Rome en de twee gebouwen die de orde daar bezit (een paleis aan de Via Condotti, vlak bij de Spaanse trappen, en Villa Malta op de Aventijn) worden als extraterritoriaal beschouwd, net als andere diplomatieke vertegenwoordigingen.

De orde verbindt duizenden katholieke leden, Europese edelen, priesters en tegenwoordig vooral niet adellijke leden, in het streven om goede daden te verrichten. Daarnaast kent de orde ook veel pracht en praal die in schitterende ordetekens, uniformen en plechtigheden tot uitdrukking komen. Dat het kruis van de orde door een koningskroon wordt gedekt is niet onomstreden. Alleen een orde de onder bescherming of bestuur van een koning staat kan een kroon dragen. Men ziet de kroon ook wel als een verwijzing naar de souvereine status van de orde.

Vooral in Duitsland is de Maltezer Hilfs- en Rettungsdienst bekend. Zij verzorgen hulpbehoevende en stervende mensen, beheren zieken- en bejaardentehuizen, zijn sterk in de eerste hulp bij ongelukken, bij rampen en de opvang van asielzoekers. Er worden veel vrijwilligers ingeschakeld, vooral voor de hulp aan ouderen en de maaltijdverzorging. Ook voor gehandicapten verzorgen zij het transport, o.a. met een ambulancedienst. De ANWB-alarmcentrale in München maakt ook graag van hun diensten gebruik. Zo kwam ik bij Martin en Dorothea in hun gele ambulance met het rode Maltezerkruis terecht. Ik wens ze allemaal een behouden vaart toe!

De acht punten van het kruis stellen de acht grondbeginselen van het christendom voor. Dit zijn:

Gezegend zijn de armen van geest, want de overvloed van het Koninkrijk is van hen.
Gezegend zijn de zachtmoedigen want zij zullen de aarde beërven.
Gezegend zijn degenen die in de rouw zijn want, zij zullen getroost worden.
Gezegend zijn diegenen die hongeren en dorsten naar rechtvaardigheid, want zij zullen vervuld worden.
Gezegend zijn de barmhartigen, want zij ontvangen de genade.
Gezegend zijn de zuiveren van hart, want zij zijn (één) met God.
Gezegend zijn de vredelievenden, want zij zullen God’s kinderen genoemd worden.
Gezegend zijn diegenen die vervolgd worden voor hun rechtschapenheid, want van hen is het Hemelse Koninkrijk.

Ook stellen de acht punten de acht landen van waaruit de ridders van Malta afkomstig zijn voor. Dit zijn Allemange (Duitsland), Aragon (in Noord-Spanje), Auvergne (centraal in Frankrijk), Engeland, Frankrijk, Italië, Provence (in het zuiden van Frankrijk) en Portugal.
De vier zijden van het kruis stellen de vier Kardinale deugden (of hoofddeugden) voor. Dit zijn standvastigheid, gerechtigheid, gematigdheid en volharding. Later werden er nog meer deugden toegevoegd, maar deze werden niet verwerkt in het kruis.

P.S. Bij thuiskomst uit Holland heeft Dorothea de ambulance een verdiende wasbeurt gegeven. Haar zoon, Casey, heeft haar daarbij geholpen, geweldig hoor! Een nieuwe generatie Maltesers dient zich aan! HULDE!