De Apostolische Geloofsbelijdenis eindigt met de wederopstanding van het vlees (=het lichaam) en het eeuwige leven. Dit kan ook het thema zijn van de laatste zondag van het kerkelijk jaar, vlak voordat wij Advent binnen gaan. Die zondag wordt ook wel “dodenzondag” genoemd, omdat dan over de dood en de opstanding gesproken wordt en de gestorvenen van het afgelopen jaar herdacht worden.
“Ik kan gaan slapen zonder zorgen,
Want slapend kom ik bij U thuis.
Alleen bij U ben ik geborgen,
Gij doet mij rusten tot de morgen
En wonen in een veilig Huis.”
Psalm 4, 3
Hier vind je het hart van het Evangelie: dat de doden mogen opstaan! Aan de dood is geen ontkomen, maar een mens mag weer opnieuw tot leven komen! Dat is toch wel heel bijzonder. Midden in het leven zijn we door de dood omvangen, maar midden in de dood zijn we ook door het leven omvangen! Dat is de heerlijke boodschap van het kerkelijke oude jaar.
Misschien vindt u het wat vreemd om met doodsgedachten het jaar af te sluiten. Toch moeten we daar over spreken. We moeten er niet omheen lopen, het is dagelijkse realiteit. We weten toch allemaal wel, dat het actueelste in het leven de dood is. De persfotografen zijn daar al lang achter. De kranten staan er vol van en kijk maar naar het journaal op de televisie. Dood en verschrikking en ellende van mens en dier zijn altijd actueel. Geen vlees, geen lichaam komt er ongeschonden af. En als laatste wacht ons de dood. Het is ons aller leven. Daarvan nu belijden we op het eind van het kerkelijk jaar, dat het mag opstaan om nieuw te worden. Het was ook het leven van die Ander, dat verbrijzeld werd door slagen en verscheurd door spijkers, gehangen aan een kruis. “Ave verum corpus”, wees gegroet, waarachtig lichaam, vlees van ons vlees! En deze Gekruisigde komt tot ons, zoekt ons op, midden in ons lijden, dáár waar de dood te vinden is.
En daarom is “dodenzondag” een heerlijke zondag, omdat het de dood afsluit en de poort opent tot het eeuwige leven: dat is het leven met Hem, de Gekruisigde Heer. Het eeuwige leven is God te kennen en Jezus onze Heer. Het gaat om het kennen, hier en nu. Het eeuwige leven is niet alleen straks, in het “hiernamaals”. Maar nú en hier is het er al, in het “kennen”. En het Bijbelse woord “kennen” is “bekennen” zoals een man zijn vrouw “bekent”. Dan hebben ze een diepgaande relatie met elkaar. Kennen is dus omgaan met, “wandelen” met (en Henoch wandelde met God!). Daar loopt de “dodenzondag” dus op uit: dat we God bekennen en de Gekruisigde Heer en dat wij met hen wandelen. Natuurlijk hebben we ook vooruitzicht op de eeuwige dingen die ons wachten in Gods Koninkrijk. Maar laten we niet vergeten, dat het hier al begint en nú! Het Koninkrijk is niet een soort “aanhangsel”, dat ons wacht ná het leven van nu. Het is eerder andersom: eerst is er het eeuwige leven, hier en nú, en dat loopt uit op het Leven van straks.
U kennen, uit en tot U leven,
Verborgene die bij ons zijt,
Zolang ons ’t aanzijn is gegeven,
De aarde en de aardse tijd,-
O Christus, die voor ons begin
En einde zijt, der wereld zin!
Gezang 75, 1
Je hebt niks aan deze tekst er staat niet in normale “nederlandse”(jongeren) taal in wat dodenzondag is!!!!! ❗ 🙁 🙁 ❓ ❓ ❓ ❓ ❓ X(
Beste schrijver, “dodenzondag”, zó wordt de laatste zondag van het kerkelijk jaar (omstreeks 1 dec.) wel genoemd, omdat dan de namen van de in het afgelopen jaar gestorvenen in de kerk worden gelezen. Begrijp je? Dan worden meestal ook de familieleden van hen uitgenodigd en staan we samen stil bij de betekenis van hun leven. Mooi hé? Groetjes, ds.Kroes.
Dodenherdenking.
Doden wie zijn dat? Levenden die niet m eer lichamelijk bij ons zijn, die wil ik gedenken.
In de dood zijn we allemaal gelijk maar in de herdenking hoe ze als levende personen waren daar zit de kracht van gedenken en troost.
Zo wil ik ze herrinneren. Niet als dode lichamen.
Henk Vos.
Beste Henk, daar heb je gelijk in! Dat is ook de bedoeling van het herdenken. Vele groeten, ds.Kroes.
wanneer eidigt het kerkelijk jaar en wanneer begint het?
hier vind ik het niet! ❗ :(( 😕
Beste Niki,
Het kerkelijk jaar begint met Advent, fat zijn de vier weken vóór Kerst. De eerste dag van het nieuwe kerkelijke jaar is dus 1e Advent. dat is de vierde zondag vóór Kerst. De zondag daarvoor is dus het einde van het oude kerkelijke jaar, ook wel dodenzondag genoemd of Koninkrijkszondag,omdat nop die zondag de gestorvenen in het afgelopen kerkelijke jaar worden herdacht en stil wordt gestaan bij de eeuwige dingen (eeuwig leven, Koninkrijk van God, de hemel enz.).Groetjes, ds.Kroes.