Droefheid en blijdschap. De lente komt er aan, al is het ook nog met veel regen en sneeuw en stormwind. De dagen lengen en overal om ons heen zien we de natuur ontkiemen: zij gaat de weg van duisternis naar licht, van dood naar leven. Zo herdenkt de kerk in deze dagen de gang van onze Heer Jezus Christus van lijden en dood naar opstanding en nieuw leven. Na de diepste neergang in de lijdenstijd komt de stralende verhoging met Pasen. Het is goed om daar veertig dagen per jaar bij stil te staan.
Omdat de Heer deze gang heeft gemaakt, een bittere gang, mogen wij weten, dat God met ons in onze lijdenstijd een nieuw begin gaat maken: opstanding tot nieuw leven! In de lente van dit jaar en in het voorportaal van ons leven mogen wij daar heel persoonlijk naar uitzien. Wij gaan op naar Pasen: naar de dag van de Heer, die een nieuwe hemel en een nieuwe aarde zal brengen. In onze duisternis, in al het lijden van “deze eeuw”, dit tijdsgewricht, mogen we gericht staan naar Gods heerlijkheid en licht, waarin geen lijden meer zal zijn. Blijdschap temidden van droefheid. “Zie, wij gaan op naar Jeruzalem…” Voor Jezus was dat het aardse Jeruzalem, dat de profeten doodt. Voor ons is het ’t hemelse Jeruzalem, de stad met de gouden poorten. Jezus Zelf heeft de sleutels van die stad. Gaat dan tot Hem, die redding u biedt!
Meer lezen?