Het Kerstgebeuren is geen sprookje! Wij kunnen een landkaart nemen en zeggen: Kijk, daar ligt Bethlehem waar Hij is geboren. We kunnen oude annalen opslaan en daar lezen dat keizer Augustus bevolen had een volkstelling te houden en dat die volkstelling plaatsvond voordat Quirinius landvoogd van Syrië was. Allemaal waar gebeurd en na te trekken.
Nee, Kerstmis is geen fantasieverhaal, geen sprookje! Het tijdperk van koning Herodes en keizer Augustus en landvoogd Quirinius behoort werkelijk tot de geschiedenis. Zou dat niet het wonder van Kerstmis zijn, dat het ECHT gebeurd is? God is werkelijk onze menselijke geschiedenis binnengegaan, als een mensenkind. Hij heeft als mens geleefd en gewerkt, gestreden en geleden, en is als mens gestorven. Lukas zegt het ook tot drie keer in Lukas 2: En het geschiedde…
Maar het is niet gemakkelijk voor mensen van vandaag om dit onvoorstelbare te geloven. Het lijkt inderdaad op een sprookje. Als God Zich in een geweldige bliksemflits vanuit de hemel had geopenbaard was gemakkelijker geweest, in ieder geval duidelijker. Maar dat God op aarde heeft geleefd, gewoon als een opgroeiend kind, ergens in een vergeten uithoek van de wereld, dat valt moeilijk voor waar aan te nemen. En toch is dit het wonder van Kerst: God is in onze menselijke geschiedenis binnengekomen, als ’t ware ingedaald. We kunnen ons dat niet concreet genoeg voorstellen. Daar is ook een zekere durf voor nodig! Schilders in vroegere eeuwen beeldden Jezus meestal af als een oud mannetje met een wijs gezicht en grote handen die de wereld zegenden. Zij legden daarin al hun geloof, dat Hij de Koning der koningen was. Wij moesten dit maar niet zo doen. Laten we Hem gewoon zien als een kind, dat zijn moeder nodig heeft, dat ook moest leren lopen en leren spreken en heel die lange weg naar de volwassenheid moest doormaken en daarna met vallen en opstaan zich moest handhaven in het menselijke bestaan. Zó komt Hij heel dicht bij ons. Te meer kunnen we ons verwonderen, dat God zó naar ons toegekomen is, zó ontroerend gewoon en menselijk. Want zou dit niet betekenen, dat Hij ons kent net zo goed als wij ons zelf kennen en dat Hij bij ons is onder handbereik, zodat we elkaar bij de hand kunnen nemen en kunnen vasthouden?
Kerstmis is geboortedag van de hoop, want God is mens geworden en heeft onder ons gewoond. Wij mogen daardoor weten dat ons menselijke bestaan zin moet hebben, want God weet er alles van. Ik las in mijn krant (het Nederlands Dagblad), dat veel mensen na de tsunami zich daaraan opgetrokken hebben. Het is nu precies een jaar geleden, dat het water kwam. Het was op eerste Kerstdag ’s morgens vroeg, toen de Christenen in hun kerken bijeengekomen waren om Kerstfeest te vieren. Ik las, dat de dominee net zou beginnen met zijn preek, toen er lawaai van buiten kwam. Zij gingen naar buiten en liepen regelrecht het opstormende water tegemoet. De vrouw van de dominee met hun jonge dochtertje werden weldra verzwolgen. De Gemeente wist zich veilig te stellen achter de gesloten deuren van de kerk. Als Kerstfeest niet het feest van de hoop was, zou die dominee het niet hebben kunnen dragen, zo veel verdriet. En met hem vele anderen. De dominee vertelde nooit meer te zullen trouwen, maar uit te zien naar het grote weerzien met zijn vrouw en kind… Dat is leven uit de hoop! Van het weten, dat God bij ons is, juist ook in al dat lijden dat over de wereld gaat, omdat Hij er ook Zelf midden in heeft gestaan. Die dominee in Sri Lanka gelooft vast en zeker, dat God ook met zijn vrouw en kind het diepe is ingegaan. Gelukkig zijn er ook nog mensen, die worden genomineerd tot held van het jaar, die hetzelfde hebben gedaan. Zó is God onder ons gekomen, aan de mensen gelijk geworden.
Er IS hoop voor de wereld! Laten we aan die hoop vasthouden. Hoop doet leven. Wij kunnen verder met Zijn hulp. En dat gaan we deze Kerstdagen vieren, We gaan dat ook ieder op z’n eigen wijze in de praktijk brengen. Want als er hoop is, moeten we dat ook laten zien, moeten we die hoop doorgeven, zou ’t niet? We gaan op zoek naar anderen, die best een beetje hoop gebruiken kunnen, Niet maar veilig aan de kant blijven staan…maar er in springen, precies zoals Jezus dat gedaan heeft. Jezus is ook voor u in het diepe gegaan. Het diepe is daar, waar nood is en onrecht gebeurt, waar eenzaamheid is en honger wordt geleden. Als we daar met z’n allen eens wat aan deden , dan wordt Kerstmis echt feest van de hoop, ook voor mensen voor wie het leven hopeloos is. OP HOOP VAN ZEGEN!