Heeft u dat nou ook, dat je elkaar niet kunt missen? Zelfs na 59 jaar? Nee, juist na zoveel jaren! Je kunt gewoon niet meer buiten elkaar, geen minuut! Dagen, jaren, tientallen jaren ben je bij elkaar, hoe kun je dan nog zonder elkaar? Toch zal eens de tijd komen, dat je elkaar wel los moet laten. Dat is de frustratie van heel veel oudere mensen, zowel mannen als vrouwen.
Toen ik mijn lieve Tilly leerde kennen, nu 59 jaar geleden, wilde ik al dagelijks bij haar zijn. En dat is altijd zo gebleven. Ik studeerde toen in Utrecht en moest ‘s-maandags met de trein weg. Zij bracht me er naar toe, hoe vroeg het ook was. En als ik in Utrecht klaar was, meestal op vrijdag, wist ik niet hoe gauw ik weer met de trein naar Apeldoorn kon gaan, waar Tilly me natuurlijk weer op wachtte. Wat waren we gelukkig! Ik wilde gelijk al trouwen, maar dat vond mijn schoonvader toch geen goed idee! Na vier jaren kwam de kans, toen ik een aanstelling als vicaris kon krijgen in Dongen. Daar is ons Lucy geboren, een wonderkind! Het was wel armoede, want we moesten rondkomen van 2400 gulden in het jaar.
We woonden in een riante villa, maar de wind gierde door de ramen en we moesten soms wel vier kachels stoken! En we hadden twee weken vakantie. Wat hebben de mensen het dan tegenwoordig toch rijk, en wij ook! Na Dongen volgden Geleen, Waalwijk, Haarlem, Goes, Wilhelminadorp en Barendrecht. En in al die jaren zijn wij hechter en hechter aan elkaar verbonden. Er volgden nog twee dochters: Alice en Philippien. We vormden het “Dreimädelhaus” en waren daar heel gelukkig mee.
Nu zijn daar nog 7 kleinkinderen bij gekomen, 2 meisjes en 5 jongens. Wat zijn we gezegend! Zo voelt dat ook, want elkaar niet kunnen missen en kinderen en kleinkinderen krijgen gaat niet vanzelf. Je kunt het niet kopen, je kunt er ook niet voor werken, nee, je krijgt het, het is een geschenk VAN BOVEN. Daarom wil ik deze ontboezeming beëindigen met LOF toe te spreken aan Hem, Die alles maakte.
God die alles maakte,
de lucht en ’t zonlicht blij,
de hemel, zee en aarde,
zorgt ook voor mij.