55 jaar in lief en leed verbonden

Op zondag 19 april waren we 55 jaar getrouwd! Wat een tijd, wat een belevenissen, wat een rijkdom aan ervaringen, lief en leed! We zijn er heel dankbaar voor en kunnen oprecht zeggen: “DANK, DANK GOD, VOOR DIE GENADE!” Op Face Book had onze dochter Pien het al beschreven: “zaten we heerlijk buiten in het zonnetje koffie/thee met een petitfour te eten. En ook erna zaten we nog tot 17 uur heerlijk na te kletsen met een drankje. Al met al een geslaagde middag!” Waar dat was? In restaurant “De Binnenmaas” te Mijnsherenland. Het was een middag vol verrassingen! Toen we er om half twaalf binnenkwamen, zei de ober: “Wilt u niet naar buiten gaan? Op het terras is het al lekker, uit de wind.” En ja hoor, de zon scheen volop, eerst hadden we de jas nog aan, maar al gauw werd die uit gedaan. Het was echt een verrassing, want de weersvoorspelling voor die dag was niet zo bijzonder. Toen iedereen er was, zijn we naar binnengegaan voor de brunch. Dat was zo gezellig, dat we pas om half vier klaar waren! We zijn toen weer naar buiten gegaan. Enfin, Philippien heeft dat al hierboven beschreven. We waren tegen half zes weer thuis, helemaal verzadigd en ook een beetje moe.

Als herinnering aan die dag en ons 55 jarig samenzijn heeft onze oudste kleindochter een mooi gedicht geschreven (op Face Book):

Hunebedden
Hé, wil je een boterham?
Zei je tegen mij
Ik dacht
Ik zag je staan
Je viel me hier zo op
Zo jong tussen de oudheid
Ik zag je naar mijn boterham staren
En ik dacht wie weet
Wie weet over een jaar of tien
Wie weet zie je mij dan nog wel staan
En wie weet over een jaar of vijfenvijftig
Wie weet dan nog steeds wel misschien