We zaten in de tuin van kasteel ‘Slangenburg’, Caroline en ik. Het was ongewoon warm voor de tijd van het jaar, maar in de schaduw van de dikke boom was het goed toeven. De andere gasten waren verdwenen, op de tafel stond een blad met gebruikte theespullen.
‘Kijk’, zei ze en trok haar stoel naast de mijne, ‘dit heb ik vanmiddag gekocht.’ Ze wees op een bedel aan haar armband. Een klokje zo zag ik, heel precies nagemaakt. ‘Het is de laatste bedel, nu is de armband compleet.’ Ze liet het sieraad rinkelen. ‘Aan elke bedel zit een verhaal, het is een kapstok vol herinneringen. Soms houd ik een bedel vast en weet ongezien wat de bedel voorstelt. Ik ben dan terug in de tijd.’ Ze zweeg. De zon probeerde tussen het lover door ons in een speels spel aan te raken. Toen ze vroeg of ik de verhalen wilde horen, knikte ik slechts.
‘De armband kocht ik in Schotland. Daar woonde mijn oma en ik trok voor een tijdje bij haar in. De eerste bedel moest daarom de landkaart van Schotland zijn.’ En inderdaad, ik herkende de vorm van dat land. ‘Vanuit Schotland maakte ik een reisje naar het nabijgelegen eiland Arran. Plots stond ik daar oog in oog met een hert, zó roerloos en zó schoon. De tweede bedel was daarom een hert.’ Ze dacht na. ‘De derde bedel, een distel, was ook gauw gekocht. Een legende vertelt dat toen de Denen de Schotten ooit wilden aanvallen een Deen met zijn blote voeten in een distel trapte en luid schreeuwde. De Schotten konden daardoor de aanval tijdig afslaan.’ Ze wees naar de volgende bedel: een paar skies. ‘Voor het eerst alleen op wintersport vakantie. Een belevenis!’ Klonk haar stem anders toen ze verder vertelde? ‘We trouwden in Zuid-Afrika en toen we het Addo Elephant Park bezochten was ik zeer onder de indruk van dit natuurreservaat, waar vooral olifanten leven. Aan de armband kwam een olifantje.’ Ze tikte daarna tegen een afbeelding van Yin en Yan. ‘Mijn echtgenoot was acupuncturist en manueel therapeut. Yin en Yan zijn symbolen die in contact staan met zijn werk.’
We verplaatsten de stoeltjes naar een zonnige plek. De contouren van het kasteel tekenden zich scherp af tegen het blauw van de lucht. ‘Dit is een steenbok, mijn sterrenbeeld en deze, een kangoeroe, kocht ik tijdens ons verblijf in Australië. Deze dieren gaan zo lief met elkaar om, ze kunnen heel bevallig zitten. Toen overleed mijn man heel plots. De armband ging in de kast en kwam na negen jaar weer tevoorschijn. Ik koos daarna een zeepaardje, het lievelingsdier van mijn lief, dat staat voor zorgzaamheid. Vervolgens kwam de giraffe, hij heeft goed overzicht. De duif mocht ook aan de armband, overal zie je duiven, ze geven mij een geluksgevoel. En dan is er nog het schildpadje, symbool voor inkeer. Het klokje sluit de rij. Voor alles is een tijd.’ Ze glimlachte, stond langzaam op en verdween…
Aly Brug
(Eerder gepubliceerd in Centraal Weekblad.)