Een groot verschil tussen de Bijbel en de Islam betreft het erfrecht. In de Bijbel kunnen vrouwen niet erven, omdat zij zelf tot het erfgoed behoren. Zij zijn het eigendom eerst van de vader en daarna van de echtgenoot. Zo lezen we in Numeri 27, 1-11:
1-2 De dochters van Selofchad, die tot een geslacht behoorden dat van Jozefs zoon Manasse afstamde – Selofchad was een zoon van Chefer, de zoon van Gilead, de zoon van Machir, de zoon van Manasse – kwamen naar de ingang van de ontmoetingstent en wendden zich tot Mozes, de priester Eleazar, de leiders en het hele volk. Deze vrouwen, Machla, Noa, Chogla, Milka en Tirsa genaamd, legden hun het volgende voor:
2 [1–2] 3 “Onze vader is in de woestijn gestorven. Hij behoorde niet tot de aanhangers van Korach, die tegen de HEER in opstand kwamen, maar is om zijn eigen zonden gestorven. Hij had geen zonen.
4 Moet de naam van onze vader nu uit de familie verdwijnen omdat hij geen zoon heeft nagelaten? Wijst u ons, net als de broers van onze vader, een stuk grond toe.”
5 Mozes legde hun zaak aan de HEER voor,
6 en de HEER zei tegen Mozes:
7 “Selofchads dochters hebben gelijk. Je moet hun inderdaad een stuk grond in bezit geven, net als de broers van hun vader. Wat hun vader toekwam moet op hen overgaan.
8 En zeg tegen de Israëlieten: “Wanneer iemand sterft zonder een zoon na te laten, moet zijn bezit overgaan op zijn dochter.
9 Heeft hij geen dochter, dan moet zijn bezit aan zijn broers gegeven worden.
10 Heeft hij geen broers, dan moet zijn bezit aan de broers van zijn vader gegeven worden.
11 Heeft zijn vader geen broers, dan moet zijn bezit aan zijn naaste bloedverwant gegeven worden; dat is dan zijn erfgenaam. Dit is een wettelijke bepaling voor alle Israëlieten, door de HEER aan Mozes gegeven.” “
Pas als er geen zoon is kunnen de dochters erven. De moeder kan helemaal niet erven van haar man. Geen wonder dus, dat weduwen en weesmeisjes het meest behoeftig waren in de Joodse maatschappij. In het Christelijke westen is dit heel lang zo gebleven, tot laat in de 19e eeuw!
In het oude Arabië was het ook zo, maar Mohammed heeft daar een abrupt einde aan gemaakt. “Voor de mannen is er een aandeel in wat achtergelaten wordt door de ouders en de verwanten, en voor de vrouwen is er een aandeel in wat achtergelaten wordt door de ouders en de verwanten, of het weinig of veel is: een vastgesteld aandeel.”(4,7). De algemene regel is dat het vrouwelijk deel de helft van het mannelijk deel is. Dit lijkt onrechtvaardig, maar men dient ook rekening te houden, dat de financiële verantwoordelijkheid van de man veel groter is dan die van de vrouw. Zo heeft hij te zorgen voor zijn vrouw en kinderen, terwijl de vrouw haar eigen bezit (bruidsschat en zo) voor zich zelf mag gebruiken.
Zoals gezegd had de weduwe in het Joodse geloof het erg moeilijk. Zo was het verplicht, dat een kinderloze weduwe de broer van haar overleden man trouwde, om kinderen te verkrijgen (het zogenaamde zwager-huwelijk). Dit staat beschreven in Genesis 38,8: “Toen zei Juda tegen Onan: Vervul je zwagerplicht: trouw met de vrouw van je broer en verwek voor je broer nakomelingen bij haar”. Bij de Arabieren in de tijd van Mohammed was het ook zo. Maar de profeet kreeg een visioen dat het anders moest. Er moest voor de weduwen gezorgd worden, zonder verplichting dat zij moest hertrouwen met een familielid.
We willen het nu hebben over de kwestie van de polygamie. In de Bijbel wordt dit niet veroordeeld. Er staat zelfs dat koning Salomo 700 vrouwen had! De enige beperking is het verbod op het trouwen met de zus van je vrouw (Leviticus 18,18). De Talmud adviseert verder een maximum van 4 vrouwen. Tot in de 16e eeuw bleef dit een Joods gebruik. In het N.T. is polygamie ook niet verboden, maar in het Romeinse Rijk was het niet toegestaan. In de Koran staat het volgende: “En indien jullie vrezen de (vrouwelijke) wezen niet rechtvaardig (in haar recht op een bruidsschat) te behandelen, trouwt dan met de vrouwen (niet de vrouwelijke wezen) die jullie aanstaan, twee, drie of vier. Als jullie vrezen haar niet rechtvaardig te kunnen verzorgen, dan (alleen) één” (4,3). We zien hier, dat de Koran de polygamie niet zo zeer aanmoedig, maar wel in noodgevallen tolereert.
Het heeft ook te maken met het vrouwenoverschot in de wereld. In Guinee bijvoorbeeld zijn er 122 vrouwen tegenover 100 mannen! Wat gebeurt er in zo’n geval? Sommige landen zijn voorstanders van het celibataire leven, in andere landen worden meisjes gedood, wat nu nog gebeurt. Weer anderen zien een oplossing in het tolereren van prostitutie, homoseksualiteit, en het hebben van buitenechtelijke relaties. Voor de Afrikaanse landen van vandaag geldt het toestaan van het polygame huwelijk als de meest eerbare oplossing. Iets, wat in de Westerse landen vaak gezien wordt als vernedering van de vrouw. Het is zelfs zo, dat Afrikaanse vrouwen er bij hun mannen op aandringen een tweede vrouw te nemen, zodat zij zich niet eenzaam hoeven te voelen! Bij een onderzoek in Kenia bleek maar liefst 76% van de vrouwen positief aan te kijken tegen polygamie.
Natuurlijk speelt zo’n vrouwenoverschot in tijden van oorlog een grote rol. Dit was bijvoorbeeld het geval bij de Amerikaanse Indiaanse stammen en dichterbij in Duitsland na de 2e wereldoorlog. De bezetters van Duitsland konden tegen een paar sigaretten of een stuk chocolade iedere vrouw krijgen! Je kunt de vraag stellen: wat geeft de vrouw meer waardigheid: een gerespecteerde tweede vrouw zoals in Afrika en bij de Indianen of feitelijk een prostituee zoals bij de zogenaamde beschaafde “bondgenoten”?
In de huidige wereld met de massavernietigingswapenen zou polygamie een noodzakelijke manier van overleven kunnen worden. In Amerika is er nu al, vooral bij de jonge zwarte vrouwen, een groot vrouwenoverschot. Er zijn ook veel scheidingen. Er wordt wel gezegd, dat kinderen er bij gebaat zouden zijn, wanneer er in plaats van scheiding een tweede vrouw bij kwam in het gezin. In Mormoonse kringen wordt de polygamie nog gepraktiseerd. Daar wordt geloofd, dat polygamie een ideale manier is voor de vrouw om zowel carrière te maken als kinderen te krijgen, omdat de vrouwen elkaar helpen bij het verzorgen van de kinderen. In de Islam is de vrouw vrij om een reeds getrouwde man te trouwen. Zij kan er niet toe worden gedwongen. Ook kan een vrouw in het huwelijkscontract laten bepalen, dat haar man geen tweede vrouw mag trouwen. In de huidige tijd wordt polygamie in Islamitische landen niet veel meer toegepast, omdat de aantallen mannen en vrouwen elkaar aardig in evenwicht houden. Misschien is polygamie daar wel zeldzamer dan buitenechtelijke affaires in Westerse landen! De beroemde Evangelist Billy Graham heeft eens gezegd: “De Christelijke landen maken een grote show van monogamie, maar in feite praktiseren zij polygamie!” Er moet nog gezegd worden, dat in de meeste zowel Islamitische als niet-islamitische landen polygamie verboden is.
De Bijbel wordt hier geciteerd vanuit het Oude Testament, wat een verzameling is van geschiedschrijving, (geschiedenis), in een context van de ruwheid van andere culturen om Israel heen.
In het Nieuwe Testament lees je wat God zegt en wat Zijn bedoeling nu echt is. Een heel andere boodschap dan de losse citaten uit het Oude testament die door de schrijver niet begrepen worden.
Die bedoeling van God gaat terug naar hoe God het bedoeld had, geen waardeverschil tussen mannen en vrouwen, geen rechteloosheid, één man bij één vrouw, geen slavernij.
Lees het nieuwe Testament, doe een aphacursus, ontdek wat God nu echt zegt, het zou zoveel voor je kunnen betekenen.
Dus wat er in het Oude Testament staat, geldt niet? Dat is makkelijk. Alles wat daar krom is, wordt in het Nieuwe Testament recht gebreid. Zo werkt het niet. Want er staat trouwens nergens in het Nieuwe Testament dat er geen waardeverschil is tussen man en vrouw. De man is het hoofd van de vrouw, dat staat er heel duidelijk.
En als het wel zo werkt, maakt dat alleen maar de Koran tot een geweldig betrouwbaar boek.