Deel I, II, III, IV, V, VI, VII, VIII
Eerst enkele bijbelteksten van vóór de ballingschap:
Deuteronomium 32, 39
Ziet nu, dat Ik het ben.
Daar is geen God behalve Mij.
Ik dood en doe herleven,
Ik verbrijzel en genees,
En niemand is er die redt uit Mijn macht.
Job 13, 15
Wil Hij mij doden, ik blijf op Hem hopen,
Ja, mijn wandel wil ik voor Hem rechtvaardigen.
Psalm 16, 9-11
Daarom verheugt zich mijn hart en juicht mijn ziel,
Zelfs mijn vlees zal in veiligheid wonen;
Want Gij geeft mijn ziel niet prijs aan het dodenrijk,
Noch laat Gij uw gunstgenoot de groeve zien.
Gij maakt mij het pad des levens bekend;
Overvloed en vreugde is bij U aangezicht,
Liefelijkheid is n Uw rechterhand, voor eeuwig!
Psalm 49, 16
Maar God zal mijn leven verlossen
Uit de macht van het dodenrijk,
Want Hij zal mij opnemen.
Psalm 73, 25
Wie heb ik nevens U in de hemel?
Nevens U begeer ik niets op aarde;
Al zou mijn vlees en mijn hart bezwijken,
Mijns harten rots en mijn erfdeel is God voor eeuwig.
En dan later, na de ballingschap, en in het bijzonder onder de verdrukking van de vijanden in het tijdperk van de Makkabeeën (2e eeuw voor C.) komt helemaal het geloof in een leven ná de dood op. Hoor maar naar de volgende teksten:
Jesaja 26, 19
Herleven zullen Uw doden – ook mijn lijk –
Opstaan zullen zij!
Ontwaakt en jubelt, gij, die woont in het stof!
Want uw dauw is een dauw van licht;
En de aarde zal aan de schimmen het leven hergeven.
Daniël 12, 2
Velen, die slapen in het stof der aarde, zullen ontwaken,
Dezen tot eeuwig leven en genen tot versmading,
Tot eeuwig afgrijzen.
Zo ontstaat het geloof in de opstanding, dat in het Nieuwe Testament wordt bekroond in het getuigenis van de opstanding van Jezus Christus. Wie nu nog de opstanding der doden ontkent, miskent de opwekking van Christus. Maar wie de opstanding van Christus gelooft, mag ook geloven dat hij zelf zal opstaan “op de jongste dag”. Lees 1 Kor.15.
Volgende keer over dit leven na de opstanding.