Waarom ik van J.S. Bach houd

Al van jongsaf aan ben ik met Bach vertrouwd. Op het Gymnasium had ik een vriend, die heel mooi Bach speelde. En samen gingen we naar de Mattheüs-Passion. In Apeldoorn had je ook een Bach-koor, waar ik een poos op geweest ben. In Utrecht was ’t natuurlijk helemaal raak met het USKO van de grote Bach-kenner Hans Brandts Buys. Met het USKO mocht ik verschillende malen de Mattheüs en Johannes zingen. We trokken daarmee zelfs het land in! En we hadden studie-weekenden in het Maarten Maartenshuis in Doorn, waar ik hele goede herinneringen aan bewaar.

Toen, in Utrecht, kreeg ik ook  mijn eerste geluidsinstallatie en platen. De platenspeler was een Garrard, destijds de top. Ik was er erg trots op. En de eerste platen waren natuurlijk van Bach. Dat was toen nog mono. De eerste echte uitbouw van mijn discotheek begon in Geleen, waar een goede klassieke muziekwinkel was en ik over wat meer pecunia kon beschikken. Veel platen begon ik ook toen al via het Centraal Missie Commissariaat (tegen “inkoopsprijs”) aan te schaffen. Toen we naar Waalwijk gingen werd het helemaal een rage, omdat enkele vrienden (die over meer geld beschikten!) dat ook deden. We zaten elkaar op te jutten. Van mijn moeder kreeg ik toen een nieuwe geluidsinstallatie, die helemaal professioneel was. De platenspeler van  toen en de boxen en de tuner functioneren nu nog (na bijna 40 jaar!) in de studeerkamer. Het betrof een Thorens TD 125 met Shure arm en Stanton 681 EEE element, Bower en Wilkins DM 3 boxen en de Sony ST-80W tuner, een heel klein tunertje, die op de boekenplank past! Al die onderdelen werden nauwgezet bij elkaar geplozen, op grond van de informatie, die Jan Kool in “Luister” op zo’n indringende wijze wist te geven. Trouwens, ook de platen werden gekocht  “op voorspraak” van Luister, mijn lijfblad. In de woonkamer staat nu al weer geruime tijd een nieuwere installatie. maar ook met B & W geluidsboxen.

In de platencollectie nam der alte Johann Sebastian een prominente plaats in, dat laat zich begrijpen. En dat is zo gebleven, ook in het tijdperk van de bandjes en CD’s. Om dat alles te kunnen overzien heb ik al gauw een kaartenbak aangelegd, die in de jaren 90 is overgegaan in een computerbestand. Hiervoor heb ik het bestaande PC-File gebruikt, heel geschikt om adressenbestanden en zo aan te maken. Ik heb het geschikt gemaakt voor mijn muziekcollectie, het prekenbestand, adressen, boeken en oude ansichtskaarten, die ik spaar. Inmiddels is het onderdeel muziek opgelopen tot zo’n 11600 databaserecords, waarvan meer dan 3000 alleen van Bach!

Er gaat geen dag voorbij, of  Bach komt op het muzikale menu. De Kruidvat-collectie wordt ook regelmatig aangeboord. Maar favoriet blijven toch Koopman en Herreweghe. En ik hoor ook nog graag onze eigen Ameling en Spoorenberg. Om niet te vergeten Fischer-Dieskau. En zo kan ik wel doorgaan, maar dan ben ik morgen nog niet klaar!