Op 14 januari 2009 is onze oude kosteres Greta van de Velde overleden. Zij is 97 jaar geworden. Wij bewaren vele goede herinneringen aan het kosterspaar van Wilhelminadorp. Hiervan mogen onderstaande artikelen, die ik nog vond in het archief, getuigen.
Het eerste stuk betreft het jubileum, dat gevierd werd in 1985, het tweede is van 1989 (beide hebben in het Kerkblad gestaan), en het derde zijn de woorden gesproken bij mijn afscheid in 1990.
KOSTERS-JUBILEUM
Op donderdag 1 maart is het feest ten huize van ons kosterspaar J. en G. v. d. Velde-Nieuwdorp op Christinastraat nr. 4. Onze kosteres is dan nI. 56 jaar in dienst van de gemeente (kerkvoogdij) en de koster 40 jaar!
Het zal zelden voorkomen, dat een kosterspaar zo lang de gemeente mag dienen. Mag”, zeg ik. want het is genade, als je dat vergund wordt. En de koster en z’n vrouw zullen de eersten zijn om dat te erkennen. Zij hebben zich altijd bescheiden, dienstbaar, opgesteld.,, Geen eigen verdienste alstublieft, daarom ook niet teveel ophef, want we hebben het mogen doen..
Ja, dat is ook zo. Toch is dat ook luist de reden om er even bij stil te staan: dat God ook vandaag nog mensen roept om zo lang in zijn dienstwerk te funktioneren1
Het is eigenlijk allemaal begonnen in de familie Nieuwdorp:
Vader was jaren lang koster op ons dorp en broer is heel lang koster van de Grote Kerk in Goes geweest. We zouden kunnen zeggen: in de familie Nieuwdorp lag van geslacht tot geslacht een oude kosterstraditie. En het sprak vanzelf, dat de 16-jarige Greta op 1 maart 1928 deze traditie voortzette, toen haar vader hulp nodig had (wat was er in die tijd veel te doen voor een koster! Denk maar eens aan de stoven en de gaslampen!) en Greta als hulpkosteres werd benoemd. Toen zij verkering kreeg met Jan van de Velde stelde zij meteen de eis: ik wil wel met je trouwen, maar alleen als je koster wordt! V. d. Velde zag daar wel wat tegenop, want hij had in zijn verkeringstijd wel al gezien, dat dat een hele klus was. Maar ja, liefde hé! Wat doe ie al niet voor een lieve meid… En zo is het gekomen, dat beiden trouwden, en dat Jan de koster van onze Gemeente werd: op 1 maart ‘44.
Samen zijn zij een uniek paar, met veel liefde voor hun” Kerk. De tuin ligt er altijd prachtig bij en binnen in de kerk zal niet gauw een stofje of vlekje gevonden worden. De consistorie is altijd opgeruimd, wât er de dag tevoren ook geweest mag zijn! en na de Allemansdiensten verzorgt de kosteres zelf de koffie voor de koorleden. Zoveel grotere en kleinere dingen gaan door hun zorgzame handen. Wij kunnen ons de Kerk en de Gemeente van Wilhelminadorp niet voorstellen zonder ons kosterspaar Greta en Jan van de Velde. Het is dan ook ons aller bede, dat de Here God beiden nog lang voor elkaar èn voor onze Kerk mag sparen! En ik weet, dat ik deze bede uitspreek namens de hele Gemeente en ook namens al de gastleden uit de omgeving. Moge de Heer van de Kerk beiden de kracht geven om ook op hun reeds gevorderde” leeftijd nog goed voor de kerk te blijven zorgen! En als het soms wat veel gaat worden, nou dan willen we wel helpen hoor!
Kosteres en koster, wij wensen u een heel fijne dag toe op 1 maart, een dag van gedenken, een dag van dankbaarheid. In gedachten vieren we allemaal uw feest mee, want het is toch eigenlijk ons aller feest, het feest van de Gemeente! Het siert uw bescheidenheid, dat u er geen groot” feest van wilde maken. ,,Dat hebben we vijf jaar geleden toch al gehad”, zei u, toen we ’t u vroegen. Toch konden we het niet ongemerkt voorbij laten gaan, daarom Kosteres en koster, wij wensen u een heel fijne dag toe op 1 maart, een dag van gedenken, een dag van dankbaarheid. In gedachten vieren van harte deze welgemeende felicitatie en tevens ook dankbetuiging voor al wat u beiden voor onze Gemeente gedaan hebt!
JUBILEUM KOSTERSPAAR
Op dinsdag 28 februari as. zullen DV. de kosteres, mevr. G. va de Velde-Nieuwdorp en de koster, dhr. J. van de Velde, Christi nastraat 4 gedenken, dat zij het respectabele kostersambt respec tievelijk 61 en 45 iaar bekleden.
Als meisje van 16 jaar ging ,.Greta” al haar vader (dhr. Nieuwdop helpen. Hij was koster hier in Wilhelminadorp; Greta’s broer wer dat later van de Grote Kerk in Goes. Je kunt dus wel zeggen, dat 2 een echt kostersgeslacht vormen! Het is dan ook niet zo vreemd, d Jan – toen hij met Greta trouwde – ook de kostersbezigheden erbij kreeg. Dat sprak gewoon vanzelf! Wel, onze koster had dat graa voor zijn lieve vrouwtje over, dus kreeg hij naast zijn vrouw ook ee aanstelling als koster van onze kerk. Dat is nu 45 jaar geleden . Samen vieren zij een 45-jarig kostersfeest, een zeldzaam gebeuren In de loop van hun rijke kostersbestaan zijn zij uiteraard al divers malen gehuldigd. Ook ontvingen zij beiden een Koninklijke onderscheiding en de zilveren ere-speld van de Vereniging der Kerkvoogden in de Ned. Hervormde Kerk. De versierselen daarvan zult tevergeefs op hun kleding zoeken, want die dragen ze niet. Bescheiden als zij beiden zijn. lopen ze daarmee niet te koop. Ze liggen goed opgeborgen in het laatje!
Trouwens – zo zouden ze zeggen – ‘t is toch ook geen verdienste, a hebben het mogen doen en NU NOG, dat is allemaal GENADE. E daarin hebben ze natuurlijk gelijk. Het is – helaas – niet ieder gegeven zô lang en samen aan het werk te mogen blijven. Wij hopen, dat die gezondheid (mentaal en lichamelijk) nog vele jaren hun ten deel mag vallen!
De receptie begint om half acht en iedereen is daar hartelijk welkom, ook onze Kerk-gasten uit de wijde omtrek. Dat het voor o kosterspaar een onvergetelijke avond mag worden!
Kosteres en koster, wij wensen u een heel fijne dag toe op 1 maart, een dag van gedenken, een dag van dankbaarheid. In gedachten vieren we allemaal uw feest mee, want het is toch eigenlijk ons aller feest, het feest van de Gemeente! Het siert uw bescheidenheid, dat u er geen groot” feest van wilde maken. ,,Dat hebben we vijf jaar geleden toch al gehad”, zei u, toen we ’t u vroegen. Toch konden we het niet ongemerkt voorbij laten gaan, daarom Kosteres en koster, wij wensen u een heel fijne dag toe op 1 maart, een dag van gedenken, een dag van dankbaarheid. In gedachten vieren van harte deze welgemeende felicitatie en tevens ook dankbetuiging voor al wat u beiden voor onze Gemeente gedaan hebt!
Broeder en zuster van de Velde, familie,
Twaalf en een halve jaar heb ik u meegemaakt als kosterspaar
van onze kerk. Toen wij in 1978 kwamen, had u beide al een
leeftijd, waarop anderen waren gestopt of aan stoppen dachten.
Maar zo niet u! Dat werd ons al gauw duidelijk. Een tomeloze energie werd ten toon gespreid als ’t om de kerk en de Gemeen¬te ging. De pastorie hoorde daar ook bij. Dus werden met alle middelen, waarover de koster beschikte, de welig tierende kattestaarten in de nieuwe pastorie te lijf gegaan! En daarna
kwamen er jonge aardbeienplantjes en ander groen gewas in de
groentetuin. Het liefst had hij de hele tuin van groente en
aardappelenplantjes voorzien, maar dat wilde mijn vrouw niet.
Zo was hij altijd zorgzaam bezig, en nog! En met mevr.v.d.Vel¬de, de kosteres, was het niet anders. Veel deden zij samen,
zeker alles wat met het onderhoud van het kerkgebouw te maken
had. In mijn tijd hoefden er gelukkig geen stoven meer te
worden gezet, maar werk was er genoeg. Koster Jan lette nauw-
keurig op orde en regel in de kerk, zeker ook bij de kerk-
diensten. De dienst begon precies om 10 uur, en als je dan met het consistoriegebed nog niet klaar was, kon je maar beter stoppen, want herhaald bellen van de koster maakte verder bidden onmogelijk.
Ach, zo zou ik nog heel veel kunnen vertellen. We hebben samen
in al die jaren ook best veel meegemaakt, en we hebben ’t altijd goed samen kunnen vinden. Ik dank u beide voor uw loyaliteit en prettige samenwerking. En ik doe dit ook namens
mijn vrouw, dat spreekt vanzelf. Wij hopen, dat we elkaar nog menigmaal ontmoeten zullen. Nu zijn we alle twee gepensio-
neerd, dus zal er nog wel eens tijd zijn voor een babbeltje,
niet waar? Nogmaals hartelijk dank en God zij met u!
* de foto is genomen bij mijn afscheid in Ter Valcke, 1994.