Bijkomen in de Achterhoek

Mijn vrouw en ik zijn enkele dagen in de Achterhoek geweest, in Laren, bij mijn broer Wim, die daar met zijn vrouw Corrie riant woont aan het “Pieterpad”. Zij bewonen “De Oude School” naast de vroegere pastorie. Natuurlijk is dat gebouw destijds helemaal aangepast om er een geriefelijke woning van te maken en een -niet minder geriefelijke- kennel voor hun poedels. Want Wim en Corrie houden en houden van poedels! U weet wel: die zwarte roetmoppen! Zij fokken ze zelf en staan daarmee aan de top van het poedelras, niet alleen in Nederland, maar wereldwijd! Vroeger woonden ze in Apeldoorn en daar werd, meer dan veertig jaar geleden, de “Curlfinch” kennel al een begrip. Nu ze wat ouder zijn geworden delen ze de kennel met alle verplichtingen die daar bij horen (zoals tentoonstellingen bezoeken) met hun dochter Carla, die verderop woont, midden in het land, in een mooie boerderij. Carla fokt grote poedels, oftewel “koningspoedels”, terwijl Corrie en Wim het altijd gehouden hebben bij de zogenaamde “middenslag” poedels. Als u meer van hen wilt weten, moet u hun website http://www.curlfinch.nl/ eens bezoeken.

Enfin, wij gingen daar dus op bezoek. Van het drukke Barendrecht naar het stille Laren. Van de auto’s en de huizen naar de bomen en landweggetjes. Van de mensen naar de paarden en honden… Dat is een hele overgang! Niet voor niets is de Achterhoek zo in trek bij mensen, die het wat rustiger aan willen doen. De gepensioneerden vind je niet alleen in Spanje (de pensionado’s!), maar ook daar, meer en meer. En ze hebben gelijk! Het is een eldorado van rust en ruimte. Het geval wil, dat het huis van mijn broer, omdat het vroeger een school was, ook helemaal is aangepast voor rolstoelgebruik. En dat is voor mij natuurlijk heel plezierig, ik rijd er zo naar binnen in mijn rolstoel en het is daar zo ruim, dat je er naar alle kanten toe kunt bewegen, al rollend… Dat is een bijkomend iets, waar ze vroeger ook niet aan gedacht hadden, toen ze daar gingen wonen! Maar nu blijkt, hoe goed het was, want mijn broer is twee jaar geleden na een rugoperatie verlamd geraakt en totaal rolstoelafhankelijk geworden. Wij reden daar dus “in file” rond met twee rolstoelen! Tot groot plezier van de poedelschare, die tegen ons opklommen en een graag een rondje meereden. Ja, het is goed toeven in onze Achterhoek! Ook voor rolstoelers. En vanzelfsprekend voor fietsers en wandelaars! Nederland kan trots zijn op zo’n mooi stukje ongerepte natuur met hartelijke gastvrije mensen. Wij komen beslist gauw eens terug. U ook?