Dialyse-perikelen

Na de vier weken ziekenhuis ben ik drie weken thuis geweest om te herstellen. Toen vond men het vorige week nodig maar weer eens aan de dialyse te beginnen. Ik ben toen een paar dagen in het ziekenhuis geweest om “proef te draaien”. Dat ging allemaal goed en toen hebben ze de installatie thuis aangelegd en kon ik dus ‘s-nachts thuis dialyseren.  Het mobiele team van het ziekenhuis stond ons hierin bij. ‘s-Morgens en ‘s-avonds kwam er een zuster om mij af te sluiten en weer aan te sluiten. Na enkele keren had Tilly dat ook geleerd en was ik dus niet meer afhankelijk van de komst van de zuster. Tegelijk bouwde de zuster ‘s-morgens het apparaat weer op, na eerst alle draden en leidingen te hebben verwijderd, want dat moest elke dag opnieuw gebeuren. Hygiëne gaat boven alles! Keer op keer de handen wassen met sterilon en heel voorzichtig omgaan met de aansluiting op de katheter. Ja, dat is allemaal een heel gedoe hoor! De bedoeling is, dat we dat zelf ook allemaal leren om onafhankelijk te worden. Anders kun je nooit eens ergens heen, om b.v. met vakantie te gaan!

Al direct na de eerste dialyse thuis kreeg ik pijn in de buik. Ik dacht, dat het kwam door de 2 liter vocht, die ‘s-morgens in de buik was achtergelaten (om overdag de dialyse door te laten gaan!). Dat geeft natuurlijk een gespannen gevoel. Ik kreeg vooral pijn rond de “huidpoort”, waar de katheter de buik ingaat. ‘s-Avonds merkte ik, dat het scrotum (de balzak) helemaal was volgelopen. De zuster besloot toen de komende dagen geen vocht meer in de buik achter te laten. Dat hielp niet echt, want de pijn bleef. Na het weekend natuurlijk naar het ziekenhuis gegaan. Daar schrokken ze heel erg van de situatie. Ze vermoedden een liesbreuk. Ik werd toen naar de chirurg gestuurd, die direct constateerde dat er een flinke breuk was, direct onder de huidpoort. Vandaar ook de pijn die ik had!

Enfin u weet hoe dat gaat: van de chirurg naar de anesthesist. Die moest eerst overleg plegen met de cardioloog. Volgende week zal ik er wel meer van horen. Ik hoop maar, dat ze me een beetje gauw van die ellende af kunnen helpen! En dat mijn nieren het nog even uithouden, want dat gaat weer weken kosten eer ik hersteld ben en verder aan de dialyse kan.