Een eigen plekje

Ongeveer een jaar geleden zei mijn schoonzoon, die werkzaam is in de computerwereld: “Pa, zou u zo langzamerhand niet eens een nieuwe computer aanschaffen? Die machine van u lijkt wel van vóór de oorlog!” Nou, ik moest wel even wennen aan het idee (en de grote uitgave!), want zelf ben ik namelijk nog van vóór de oorlog.

Ongeveer een jaar geleden zei mijn schoonzoon, die werkzaam is in de computerwereld: “Pa, zou u zo langzamerhand niet eens een nieuwe computer aanschaffen? Die machine van u lijkt wel van vóór de oorlog!” Nou, ik moest wel even wennen aan het idee (en de grote uitgave!), want zelf ben ik namelijk nog van vóór de oorlog.

Ik behoor tot de generatie, die niet zo makkelijk iets weg doet, zeker niet wanneer het nog goed functioneert! Maar ja, het idee iets meer mogelijkheden uit de computer te halen, stond me eigenlijk best aan. Dus ging ik op zoek naar een geschikte, niet al te dure computer. Al spoedig stond hij glimmend en fonkelnieuw te pronken op mijn bureau. Een mooi schermpje erbij, alles overgezet en ge-update en ik kon aan het werk!

Komt diezelfde schoonzoon weer langs: “Pa, waarom gaat u niet over op ADSL? Dat is veel gemakkelijker, vooral veel sneller en per saldo ook goedkoper”. Ik dacht: “Wat moet ik daar nu mee? Ik ga toch niet dagelijks Internet op? Wat heb ik daar te zoeken?” Toch hield ik de ogen open en las eens wat foldertjes door. Zo is het gekomen dat ik overstag ging en na een paar weken de ADSL monteur binnenliet. Het was een heel gedoe. Uiteindelijk is de monteur drie keer langs gekomen, voordat ik de digitale snelweg op kon. Maar uiteindelijk was het allemaal voor elkaar en kon ik naar hartenlust surfen op Internet.

Weer een poosje later fluisterde – u raadt het al – die schoonzoon mij in: “Pa, waarom maakt u geen eigen website? Dan kunt u mooi uw preken elke zondag publiceren.” Ik mag ’s zondags namelijk nog voorgaan in diverse kerken. Natuurlijk voelde ik me niet in staat zo maar een website te gaan maken, maar mijn schoonzoon nam de technische kant voor zijn rekening. Ik hoefde alleen maar te schrijven. Zo is mijn website www.pastoralekroes.nl van start gegaan. Ik kan er van alles op kwijt. Niet dat het allemaal gelezen wordt natuurlijk, maar ik geef mijn herinneringen en ervaringen toch een plekje, en dat is leuk! Als je ouder wordt, krijg je daar ook behoefte aan. Je wilt graag nog eens over vroeger nadenken en daarover herinneringen ophalen. Maar ik schrijf ook over het heden: over de kleinkinderen, over ons huwelijk, wat het betekent om 46 jaar samen te zijn en over mijn hopen en angsten, over ons vrijwilligerswerk en natuurlijk over die zondagse preken.

Ik heb ergens mijn eigen plekje in die enorme digitale smeltkroes, die internet heet. Op dit plekje ben ik in gesprek met mezelf en met anderen! Want er zijn mensen die in mijn Gastenboek schrijven en ik ontvang e-mails. Soms verleen ik op afstand geestelijke bijstand. Het voelt als Internet-Pastoraat. En dan denk ik: wat een zegen, dat ik dit nog doen mag. Ja, die schoonzoon van mij had het goed bekeken!

Ds. Ph. Kroes
Voorzitter PCOB
Barendrecht

Verschenen als column in “Perspectief” van de PCOB als “gastspreker” (april 2006)

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *