“Ik ben de wijnstok, gij zijt de ranken.
Wie in Mij blijft gelijk Ik in hem,
die draagt veel vrucht,
want zonder Mij kunt gij niets doen.”
Wij hebben vandaag een bijzondere dag. Niet alleen omdat het 2e Advent is, maar ook omdat iemand in ons midden wordt bevestigd in een bediening. En dat is denk ik heel bijzonder. Bevestiging in een ambt zoals dat van predikant, ouderling of diaken komt wel vaker voor. Maar in een bediening, dat is bijzonder. Misschien dat het in de toekomst wel meer zal gebeuren, want de Kerk verandert en daarmee ook haar ambtelijke structuur.
Wat is een bediening eigenlijk? Dat je een taak krijgt opgedragen in de kerkelijke gemeenschap, bijvoorbeeld om pastoraat te doen of het jeugdwerk te gaan leiden of zieken te verzorgen. Allerlei bezigheden waartoe mensen in de Kerk zich geroepen voelen. Om ze toe te rusten tot zo’n functie worden ze in het midden van de Gemeente opgedragen aan God met de bede, of God hun werk mag zegenen. Het is dus ook een soort inzegening. Precies zoals dat met een huwelijk gebeurt. Je weet dat je die zegen van God nodig hebt, wil je in je werk vruchtbaar zijn. Het is ook daarom dat Masineke die mooie tekst uit Johannes 15 heeft uitgekozen voor de preek: “Ik ben de wijnstok, gij zijt de ranken. Wie in Mij blijft gelijk ik in hem, die draagt veel vrucht, want zonder Mij kunt gij niets doen.” U hoort het: zonder Hem zal het niet lukken! Al doe je nog zo goed je best. En ik ben er van overtuigd dat Masineke dat doet en altijd zal doen: haar best. Dat heeft ze niet alleen geleerd in haar opleiding, maar zo is ze grootgebracht. In je opleiding krijg je bagage mee om je werk te kunnen uitvoeren. Maar de motivatie en inspiratie krijg je van huis mee. Dat je als Christen dienstbaar en sociaal moet zijn. En dan komt het er niet meer zo op aan in welke gemeenschap je dat doet, in welke Kerk, in welk verband van mensen. Dat geldt dan net zo goed voor de kerkelijke Gemeente van Vierpolders als voor het meer randkerkelijke oecumenische werk in de Havenkerk van de Schilderswijk in den Haag. Je hebt daarvoor een Leidsman nodig, iemand die naast je gaat en je leidt, tegen wie je ook aan kunt leunen, van wie je afhankelijk bent, en dat niet omdat het zo nodig moet, maar omdat je dat fijn vindt, omdat je je daarin geborgen en veilig voelt. Zouden we dat niet allemaal wel willen? Jonge mensen zouden zeggen: dat is gaaf, vet, lauw, cool! Dat is gewoon “te gek”! Te weten dat er Iemand bij je is op wie je vertrouwen kunt door dik en dun en voor wie je dan ook alles over hebt. Sommige jongeren gaan daarvoor het klooster in. Anderen zoeken het meer buitenshuis, in een bediening bijvoorbeeld. Zo iemand is Masineke. Zij wil graag iets voor God betekenen en voor de mensen. En zij krijgt daartoe vandaag een officiële opdracht.
Hoe kan een mens zo’n nieuwe taak vervullen? In een wereld die in veel dingen niets meer van God en mensen moet weten? Alleen door dichtbij God te blijven en dichtbij de mensen.
Zoals Jezus ons dat heeft voorgedaan. In verbondenheid met Hem krijgt zo’n opdracht kans van slagen. Zoals de Heer Zelf het ons heeft voorgehouden: “Wie in Mij blijft gelijk Ik in hem en in haar, die draagt veel vrucht.” En Hij gebruikt hierbij het beeld van de wijnstok en de ranken. Zonder ranken is de wijnstok niets, en evenzo: zonder wijnstok heb je ook niets aan de ranken. Die beiden horen bij elkaar en bevruchten elkaar. Zo alleen krijg je veel vruchten. En als u eens langs de wijngaarden in Zuid Frankrijk bent gereden dan heeft u met eigen ogen kunnen zien hoe waar dat is! “Want zonder Mij kunt gij niets doen. Dit is mijn gebod, dat gij elkander liefhebt, gelijk ik u heb liefgehad. Het zo bij elkaar horen en door elkaar vrucht gaan dragen wordt gevoed door de liefde. De liefde is de bindende kracht! “Waar liefde woont, gebiedt de Heer Zijn zegen” is een heel oud spreekwoord, maar nog steeds actueel. De mensen in Nederland krijgen vandaag meer en meer het gevoel dat die liefde ontbreekt nu onze regering steeds meer mensen letterlijk in de kou laat staan. Maar er is gelukkig ook een andere kant: hierdoor krijgen kerken en gemeenschappen van mensen en ook mensen individueel een kans om hun liefde voor de naaste in nood te bewijzen. En dat gebeurt ook, op grote schaal. Er ontstaan voedselbanken en gratis winkels waar mensen die niet meer rond kunnen komen van hun uitkering tenminste het benodigde voedsel kunnen gaan halen. En ik lees in mijn krant het Nederlands Dagblad hoe vele Diaconieën en Rooms Katholieke armenverenigingen geld bijeenrapen om gezinnen in nood bij te staan. Dat komt Masineke zeker ook volop tegen in haar werk in de Schilderswijk van Den Haag, de armste stadswijk van Nederland. Wat mensen het meest nodig hebben is liefde en aandacht, dat iemand aan je denkt. Dat je jouw ellende met iemand kan delen. Dat zijn de vruchten waar Jezus op doelt. Wij moeten allemaal tonen dat wij ranken zijn van die éne wijnstok, onze Heer. Voor Masineke geldt dat zij hierin een bijzondere taak en opdracht krijgt. Zij mag letterlijk werken in de wijngaard des Heren.
Aan de vruchten kent men de boom. “Ik heb u uitgekozen en aangewezen , opdat gij zoudt heengaan en vrucht dragen en uw vrucht zou blijven, opdat de Vader u alles geve, wat gij Hem bidt in mijn naam.” Een bediening is een soort uitverkiezing. Dat schept grote verantwoordelijkheid. God ziet iets in je. En als het soms moeilijk is in je werk, misschien zelfs ondragelijk, als je krachten tekort schieten en je denkt: hoe kan ik zo’n opdracht nou volbrengen? Blijf dan tegen jezelf zeggen: “En toch, en toch ziet God iets in me en heeft Hij me geroepen en uitverkozen….” Zoals Maarten Luther dat steeds weer tegen zich zelf moest zeggen als hij het moeilijk had: “En toch, en toch ik ben gedoopt….” Als je dan terug mag kijken naar de dag van vandaag, zeg dan gerust: “En toch en toch Hij heeft mij in deze bediening bevestigd, Zijn zegen vergezelt mij.” En dan zul je merken hoe God u alles geven zal, waarom je bidt, in Jezus’ naam. “Vraagt wat gij maar wilt en het zal u geworden.” Heeft de Heer het Zelf niet zo aan ons gezegd? Deze zekerheid mag u -Masineke- ook in uw werk meenemen en uitdragen.
Het is vandaag ook tweede Adventszondag. Wij zijn al een stukje op weg om de geboorte van de Heiland te vieren. En dan moeten we denken aan de Psalmen en Profeten, waar zo vaak gesproken wordt over Iemand die in de toekomst zou komen om mensen gelukkig te maken. Ik denk aan Psalm 72:
Hij zal de Redder zijn der armen,
Hij hoort hun hulpgeschrei.
Hij is met koninklijk erbarmen
hun eenzaamheid nabij.
Hij helpt, met hun bestaan bewogen,
die zijn in vrees verward.
Hun bloed is kostbaar in zijn ogen.
Hij draagt hen in zijn hart.
Hebben wij zo Iemand nodig? De Psalmdichter denkt van wel. Ik denk ’t ook. En Masineke weet het ook wel zeker. Wij voelen ons vaak zo hulpeloos en eenzaam en angstig, precies zoals de Psalmdichter het zegt: in vrees verward. Daarom hebben we de Helper nodig! God weet dat ook van ons. Hij zendt ons die Helper. Wij zien naar Hem uit! Vandaag en elke dag van ons leven. In je persoonlijke leven is dat zo, Masineke, maar ook in het werk waartoe je geroepen bent. Hoeveel mensen zul je niet mogen helpen met die boodschap van Kerst: dat de Helper gekomen is, voor arme mensen, die zijn in vrees verward. Ga met Hem! Wie in Mij blijft gelijk ik in hem of haar, die draagt veel vrucht.
Amen.
Preek gehouden in de dienst van 4 December 2005 in de Dorpskerk van Vierpolders, waar mevr. Masineke de Jong werd bevestigd in de bediening van het pastoraat.