“Wie zijn kruis niet draagt en achter Mij komt (Mij navolgt), kan Mijn discipel niet zijn.”
Kruis dragen is moeilijk, dat weten we allemaal. En het valt ook niet gemakkelijk daarover te spreken. Toch is het goed, wanneer je het wel doet, want je merkt dan dat je niet de enige bent die een kruis te dragen heeft. Als we eens achter al die mooie voordeuren konden kijken…Zegt het spreekwoord niet: elk huisje heeft zijn kruisje? Het is denk ik vooral goed om dat vanuit de Bijbel te doen, praten en nadenken over het kruis. Omdat er dan Licht schijnt vanaf het Grote Kruis, dat Christus voor ons gedragen heeft. Troostrijk Licht op al die kleine kruisjes van ons, hoe groot ze ons ook toeschijnen!
Wat verstaan we eigenlijk onder “kruis”? Allerlei zaken, die we liever niet hebben. Ik denk aan ziekte en dood, aan teleurstelling, pijn in het hart. Ik denk ook aan verlatenheid, eenzaamheid, je bedrogen voelen, ongelukkig zijn. Soms komt het door je zelf, eigen schuld. Soms komt het heel langzaam aansluipen, maar het kan er ook direct zijn, van het ene op het andere moment, verbijsterend als een vloedgolf. Je verliest je man of vrouw, een kind, je krijgt een hersenbloeding, je raakt gehandicapt, je verliest je baan.
Het leed komt overal, in duizend vormen. We zijn er niet blij mee, integendeel. We vluchten er voor weg en moeten er maar liever niet aan denken. Maar er is geen ontkomen aan. En nu draag ik het met me mee, een groot kruis. “Hoe lang nog?” denk ik dan. En ik ben niet de enige, gelukkig maar. Ik zie het aan alle kanten om me heen. “De ganse schepping zucht tezamen en is in barensnood” zegt Paulus al in de Romeinenbrief.
Nood leert bidden. Hebben we dat niet vaak gehoord? Van mensen moet je ’t toch niet hebben, dat is allemaal stukwerk. Van de dieren dan, van de bomen en de vogels? Die kunnen niet spreken. Niemand antwoordt op mijn klagen. Maar God dan? Overal klinkt de roep omhoog: God, waarom toch? Eerst zuchtend, dan roepend, tenslotte schreeuwend en vloekend.
“Mijn tranen zijn mij tot spijze, dag en nacht… Mijn God, ik roep, maar Gij antwoordt niet… “ (Psalm 42).
“Keer weder o Here, hoe lang nog?” (Psalm 90).
Ja, nood leert bidden. Maar zou het wel helpen? Soms merk je daar niets van, van die hulp. Zou God me wel horen? God is vaak zo verborgen, onzichtbaar. En toch zegt de Bijbel, dat Hij de God van de mensen is, van het volk Israël, van Jezus en van al die mensen die op Hem vertrouwen. We moesten Hem maar vasthouden en niet ophouden met bidden. Vroeger konden we met zo veel overtuiging zingen:
“Ik blijf de Heer verwachten, mijn ziel wacht ongestoord. Ik hoop in al mijn klachten op Zijn onfeilbaar Woord” (Psalm 130, 3 Oude Berijming).
Dus toch maar volhouden, vurig blijven bidden tot God in je nood, met je kruis. Laat het aan God weten, wat je voelt, hoe je lijdt, hoe wanhopig je soms bent en hoe schuldig jij je voelt. Houdt de Heer vast en vertrouw op de woorden van de Heiland: Zou God geen recht doen aan Zijn uitverkorenen, die dag en nacht tot Hem roepen en laat Hij hen wachten? (Lukas 18,7).U weet wel: dat slaat op die weduwe, die op de rechter een beroep deed. Dag en nacht staat zij bij hem voor de poort, tot de rechter tenslotte overstag ging. Zou het dan bij ons anders zijn?
Op een gegeven moment, op Zijn tijd, komt God met Zijn troost en nabijheid. Daar mogen we op rekenen! Misschien is Gods antwoord niet datgene, wat we Hem gebeden hadden. Misschien komt God niet met de oplossing, die wij bedacht hadden. God heeft Zijn eigen manier van oplossen. Zijn gedachten zijn zo anders, zo veel hoger dan onze gedachten. Als we maar weten, dat Hij met ons bezig is en niet laat varen de werken van Zijn handen. Daar horen wij ook bij, ieder van ons persoonlijk. Hoe dan ook, wij vallen in Zijn hand, en niet in die van Satan en mensen.
Als we dat weten, kunnen we ook ons kruis aanvaarden. Niet, dat ’t weg is, nee dat niet, en het doet ook nog even zeer. Maar… ik kan er tegen, ik ga er niet aan onderdoor. Het is niet meer een noodlot, dat mij verplettert. Het wordt veeleer een gave en opgave uit Zijn hand. Niet een onvermijdelijk noodlot, maar een lot, een levensbestemming van Godswege. Aanvaarden van je kruis betekent, dat je ’t overgeeft aan die God, Die ’t wel weten zal en Die het ook met jou dragen zal. En dan houd je op met roepen en zuchten. Dan wordt het helemaal stil in jou. De rust van God Zelf daalt in je neer. En je voelt je een gelukkig en gezegend mens.
Er zijn tal van voorbeelden van mensen, die het zó ervaren hebben. Te beginnen bij Paulus, met zijn doorn in het vlees. God zei tegen hem: “Mijn kracht wordt in zwakheid volbracht.” Veel gehandicapten vandaag laten dat ook zien: hoe je met je handicap toch een zeer gelukkig en geslaagd mens kunt zijn.
Wie zijn kruis niet draagt en Mij navolgt, kan mijn discipel niet zijn, zegt Jezus.
Dragen is een dagelijks werk, het vergt oefening en uithoudingsvermogen. Elke dag weer moet je de confrontatie aangaan met dat kruis. Je neemt het op je en je draagt het achter Hem aan. Mensen kunnen dat soms niet begrijpen. Ze zien ook alleen maar de buitenkant: het gebrek, de ellende, je ongeluk. Ze zien niet het wonder van Gods vertroosting, dat binnen in jou zit.
Elke dag is ook een nieuwe strijd. Want het gaat niet zo maar, dat opnemen van het kruis. Het is heel zwaar werk en je moet er strijd voor voeren. Strijd met je zelf, die liever anders zou zijn, zonder dat kruis. Want wie wil dat nou? Strijd ook met de Satanische machten, die je influisteren: waaraan heb jij dat nou verdiend? Daarom moeten we ’t Jezus nadragen, want Hij weet wat het is, kruis dragen. Heeft Hij niet Zelf Zijn loodzware kruis gedragen? Voor ons? Daarom kan Hij ons daarbij helpen. Hij is de Enige, Die dat kan. De schrijver van de Hebreeënbrief weet het zo duidelijk te zeggen: “Laat ons oog daarbij alleen gericht zijn op Jezus, de leidsman en voleinder van het geloof, die, om de vreugde welke vóór Hem lag, het kruis op Zich genomen heeft, de schande niet achtende… “(Hebreeën 12).
Zo dragen wij het kruis achter Hem aan en het mag ook ons een vreugde worden, omdat we al mogen uitzien naar datgene dat vóór ons ligt: de overwinning van ziekte en dood, Pasen, het eeuwige leven. Eens zal het over zijn. Dan is het kruis dragen voorbij. Over en uit. Daar zien we naar uit, en zó wordt het kruis dragen in het heden een erezaak net als bij Simon van Cyrene. Wij staan daarbij gericht op de heerlijke toekomst!
Als we ons kruis zó dragen wordt het ook tot steun en troost van anderen. Alleen getroosten kunnen troosten. Nu brengen wij anderen bij Christus’ kruis, waar wij zelf nieuwe hoop ontvingen en kracht om ons kruis op ons te nemen en dagelijks te dragen. Ook anderen zullen die kracht ontvangen. Kruisdragers worden tot een zegen gesteld! Zó mag ik discipel van de Heer zijn en wordt het Woord van de Heer in mijn leven vervuld:
“Wie zijn kruis niet draagt en Mij navolgt, kan Mijn discipel niet zijn” want het omgekeerde is natuurlijk óók waar: “Wie zijn kruis wél draagt en Mij navolgt, zal Mijn discipel zijn.”
Amen
Bedankt voor het voorbereiden en maken van de preek.
Als niet-protestant roept een dergelijke uitleg de volgende vragen op.
“Protestantisme, voorzienigheid en het lijden”
1) Wordt er niet op natuurlijk lijden het woord ‘kruis’ en het woord ‘gelijkvormigheid aan Christus’ geplakt?
Want:
Als een achtenswaardige vrouw in een protestantse gemeente een chronische ziekte krijgt dan noemen we dat een kruis of zeggen we dat ze deelt in het lijden van Christus.
Maar als een boedistische vrouw ergens in de binnenlanden van Thailand of Vietnam een chronische ziekte krijgt en daar met lijdzaamheid en met wijsheid in haar leven mee omgaat…; hoe noemen wij dat dan? Onbewust kruis dragen? Onbewust toch een christen?
Of zou de hemel christenen aanmerkelijk vaker lijden overkomen zoals chronische ziekte, geestelijke of lichamelijke handicaps, werkloosheid en dergelijke.
Want dan zou het echt een verschil uitmaken om christen te zijn.
M.a.w., lijkt het voor een buitenstaander niet alsof een protestant aan het lijden dat iedereen ter wereld overal in de wereld kan overkomen, op statistisch oneigenlijke gronden, een bepaalde religeuze betekenis probeert te geven?
2) de volgende vraag is een afgeleide maar die kan zeker apart gesteld worden:
mensen zonder noemenswaardige problemen (die bestaan ook), dragen die dan geen kruis?
3) Sorry dat ik zoveel opmerkingen maak, maar bent u het me eens dat in de prediking van het kruis de nadruk veel meer gelegd dient te worden om het voor gekruisigd zien van de oude mens, zodat aan de begeerten en de prikkeling der zonde via de Wet zijn kracht wordt ontnomen?
Dit vraag ik vanwege het bijbelboek Romeinen waarin de betekenis van het kruis vrij uitvoerig wordt omschreven.
Tenslotte,
Misschien komt het erg kritisch over. Maar in uw preek koppelt u de bereidheid tot het lijden dat ook de heidenen moeten doormaken nadrukkelijk aan het discipel zijn (via de schriftuur van Lucas en de gekozen tekstuitleg).
Dus daarmee eigenlijk ook aan het wel of niet christen zijn.
Vandaar mijn kritische vragen.
Met vriendelijke groet,
Stefan
Beste Stefanus! Je bent vernoemd naar Stefanus uit de Bijbel (Handelingen 6 en 7). Hij was de eerste martelaar van de kerk en droeg dus letterlijk zijn kruis achter Jezus aan, al is hij niet aan een kruis gestorven maar door steniging. In de Bijbel heeft kruisdragen te maken met je geloof, een soort identificatie met Jezus. De volgelingen moeten hetzelfde doormaken als de Heer. Later heeft “kruis” een meer universele betekenis gekregen, b.v.ons spreekwoord “elk huisje heeft z’n kruisje”. Kruis staat dan voor “ellende, narigheid, ziekte, handicap, tegenslag”. Het kan van alles zijn, waaronder een mens gebukt kan gaan. Mensen, die niets af weten van het kruis van Christus, zullen dat ook gewoon een “kruis” noemen. Maar Christenen hebben de neiging zoiets in verband te brengen met het kruis van Christus. Zij stellen er een eer in om zo’n “kruis” te dragen, omdat zij daarmee als ’t ware het lijden van Christus “vol” maken. Zij worden daarmee Zijn volgelingen! Zij ervaren ook, dat Christus hun kruis meedraagt. Een Boeddhist zal dat op een andere manier ervaren. Die zal misschien geloven dat het aan zijn/haar leven meer zin geeft in verband met zijn toekomstige bestaan. Het is geenszins de bedoeling, dat Christenen het kruis van heel de wereld voor zichzelf gaan opeisen. Mijn preek is aan Christenen gericht. Die mag ik voorhouden dat zij bereid moeten zijn het kruis te dragen ter wille van Christus. “Heidenen”(wie is een heiden?) mogen daar natuurlijk hun eigen visie op hebben, vanuit hun cultuur en geloof. Hiermee heb ik ook jouw tweede vraag beantwoord: of heidenen geen kruis dragen. Zeker wel! Vanuit de Christelijke visie is alle ellende in de wereld “kruis”. Het heeft te maken met de zondeval: de gebroken wereld. Die zonde heeft Christus door het kruis “verzoend”, te niet gedaan. Dat heb je goed in Romeinen gelezen. De oude mens is daardoor vernietigd, afgedaan, zie de nieuwe mens mag opstaan! Vanuit ons geloof geldt dit voor heel de wereld, alle kruizen over heel de wereld liggen onder deze belofte, dat eens alles nieuw zal worden: een nieuwe hemel en een nieuwe aarde. Maar iemand die deze boodschap niet kent, mag het ook anders ervaren. Voor een Christen blijft echter ieders kruis een echt kruis, een uitdaging om hulp te verlenen, metterdaad, ook zonder dat je daarmee met het Woord van de Bijbel te koop loopt. Dat is het principe van de zending. Ik hoop dat je aan mijn verhaal iets gehad hebt en ik wens je van harte Gods zegen toe! Ds.Kroes.
Het is niet Zijn bedoeling dat we altijd het kruis dragen, ook Jezus droeg het kruis pas in zijn laatste dagen op aarde. Het kruis dragen is voor de oude mens, tot we in zijn dood begraven zijn en met hem opgestaan zijn in een nieuw leven. We zijn met Hem geruisigd en met Hem opgestaan. De weg naar het doopfond is het kruisdragen de weg van het doopfond is de kroon dragen, zijn heerlijkheid. Van geloof tot geloof van glorie tot glorie.
Beste Harold,
Het leven is een kruisbanier!Je moet bereid zijn altijd het kruis te dragen, achter Jezus aan!Maar steeds geldt: door lijden tot heerlijkheid.Zeker begint dit al bij de Doop Daarom vond ik het nooit erg, wanneer een dopelingetje ging huilen, wanneer het water op z’n hoofdje kwam. Bedankt voor je opmerking en het ga je goed onder Godes zegen.Ds.Kroes.
De oude mens moet zichzelf verloochenen en kruis dragen ( matt 16:34), kruisdragen totdat de oude mens gestorven is.
Maw Als we tot wedergeboorte komen dan is de oude mens gestorven, en een dode hoeft zijn kruis niet meer te dragen. We zijn een nieuwe schepping geworden, zoals de ‘oude mens’zijn kruis moest dragen zal de nieuwe mens de kroon dragen en gaan leven van glorie tot glorie en van geloof tot geloof. Het kruis is niet voor de ‘nieuwe mens’ De dood en opstanding van Christus is nu onze overwinning geworden omdat we er deel aan hebben.
Beste Harold, Natuurlijk is het fijn, om de Liefde van de HERE GOD te mogen ervaren, en te wandelen in de Vreugde des Heren . Maar wij zijn reizigers, en zijn op- weg naar HEM toe, de HERE JEZUS.
Maar juist in de Wedergeboorte vraagt de HERE JEZUS ons; om Hem te volgen, in de volharding. Dat kan de Ds. Kroes je wel vertellen, hoe het is de HEILAND te volgen in zijn volharding. Opdat de beproeving ons geloof, die veel kostelijker is dan van het goud, hetwelk vergaat en door het vuur beproefd wordt, bevonden worde te zijn tot lof, en eer, en heerlijkheid, in de Openbaring van de HERE JEZUS de CHRISTUS GODS.{1 Petrus 1:7} De HERE heeft gezegd: Deze dingen heb IK tot u gesproken, opdat gij in Mij vrede hebt. In de wereld zult gij verdrukking hebben, maar hebt goeden moed, IK heb de wereld overwonnen. { Johannes 16:33}. Groet en GODS ZEGEN. fred.
Beste Ds Kroes, het kruisdragen is de weg naar de dood, we zijn met Hem gestorven aan het kruis, het kruisdragen is voorbij.De oude mens is gekruisigt gestorven en begraven. Rom 6:6 Dit wetende, dat onze oude mens met Hem gekruisigd is, opdat het lichaam der zonde te niet gedaan worde, opdat wij niet meer de zonde dienen. 1 van de grote leugens in de kerk is… dat wij zondaars ZIJN, gered door genade. De waarheid is dat wij zondaars WAREN, en gered door genade heiligen zijn, wij zijn heilig (Efeze 1). De oude mens is dood, staat 44 x in de romeinenbrief. Bij de wedergeboorte is onze onze oude mens gestorven, geen proces van doodgaan. Nee God is duidelijk de oude mens IS dood, als God dit verklaart wie zijn wij dan door de zeggen dat we nog in dat proces zitten, nee we moeten gaan staan in die waarheid. De beproeving van het geloof is de tegenstand van de boze die we treffen bij het opgroeien in het geloof, geen straf die tot de dood leidt, maar ons opbouwt en volharding uitwerkt. Er is duidelijk verschil tussen kruisdragen (oude mens) en de beproefingen (nieuwe mens) Wij moeten groter worden en niet minder.
johannes de Doper was de laatste profeet van het oude testament, zijn statement ‘Hij moet wassen ik moet minder worden’ was nog van kracht onder het oude verbond voordat Jezus gestorven en opgestaan was. Niet lang daarna werd Johannes zijn hoofd er af gehakt, het oude denken van het oude verbond naderde zijn einde, het oude denken moest afgehakt worden. Er stond een nieuw verbond voor de deur een nieuwe manier van denken, geen oude wijn meer in nieuwe zakken. Het tijdperk dat de oude mens minder moest worden was bijna voorbij, de oude mens moest niet minder worden maar moest sterven. De nieuwe mens moet wassen.
Groet en zegen
L.S;
(L ezers/S chrijvers)
Met dank voor de mij geboden gastvrijheid om te reageren via deze site!
Héél interessant onderwerp : Kruisdragen.
Kruisdragen,een Bijbels principe waar weliswaar verschillend over wordt gedacht op het Christelijk erf of en hóe invulling hieraan te geven in het persoonlijke leven met Jezus.
Niet alleen bij dit onderwerp maar bij vele andere aktuele Bijbelse onderwerpen b.v:
-Kinderdoop/Volwassendoop;
-Wedergeboorte en Heilszekerheid;
-Gaven van de Heilige Geest waarvan o.a. het spreken voor de gelovigen in een nieuwe tongentaal-profetie-en nog vele andere onderwerpen.
Het ene Bijbelse principe heeft vaak raakvlakken met de andere (a.h.w. een All-In Pakket) met als doel om te komen tot het diepere leven met God. Want in alles geldt: hoe passen we het konkreet in eigen leven toe en leren we Jezus beter kennen? (Joh.17:3)
Want het kan reuze interessant klinken wat ménsen van bepaalde onderwerpen vinden maar stelligheid van spreken wil nog niet zeggen dat men dan ook automatisch ‘het gelijk aan zijn kant’ heeft.
En putten uit eigen ervaringen legt op voorhand ook nog niet automatisch gewicht in de (geestelijke)schaal!
Nu gaat het natuurlijk niet om het gelijk hebben op zich maar juist om meer licht én zicht te verkrijgen vanuit het Woord van God én de Heilige Geest.( Hosea 6:3) Om Hém te kennen….!
Hét belangrijkst is wat God ons zegt en aanreikt. De nieuwe geestelijke mens moet gevoed worden en getransformeerd naar Jezus’beeld en karakter. Door Woord en Geest.
Wanneer de mens bereid is om beiden te laten werken -Woord én Geest- zal er meer zicht komen op wat God in de Heer Jezus heeft gedaan, doet en nog wil doen.En wie de gelovige is in zijn nieuwe hoedanigheid. Maar (her)kénnen we persoonlijk het kontakt en de leiding van de Heilige Geest in ons dagelijks leven?
Meer dan ooit hebben Christenen in deze tijd openbaring van God Zelf nodig én vernieuwing van denken.
Immers : Zoals de man is (denkt) zo is zijn kracht.(Richteren 8:21.N.B.G + St.Vert)
Openbaring van wie God is en….wie wij als nieuwe schepping zijn in Christus Jezus.(2 Cor.5:17)Maar die openbaring(en) moeten gelovigen/wij ook dúrven toelaten ook al zet het bepaalde gedachtenpatronen aan het wankelen in ons leven en worden we meer en meer afhankelijk van de Heilige Geest. Steeds mogen we voor ogen houden om het vanuit ‘Gods Optiek’ te leren zien. Gods zicht moet ons zicht zijn/worden!
Of het nu kruisdragen, dopen,tongentaal,profetie of andere onderwerpen betreft.
Paulus benadrukt dat de nieuwe schepping het belangrijkste is en…dat ALLEN die zich naar DIE REGEL zullen richten vrede en barmhartigheid zullen kennen.(Galaten 6:16)
Te vaak wordt er immers uit éigen putten(w.o. kennis naar eigen inzichten,handelen naar eigen dunken) ‘water’ naar boven gehaald ,hoe goed de intenties ook kunnen/mogen zijn.
Allereerst-ben daar wél van overtuigd-is het Gods verlangen om ons Zijn kinderen -door het geloof in Jezus Christus-binnen te brengen in een diepere , levende en intieme relatie met Hem.
Opnieuwgeborenen leven m.i.niet langer onder de wet of eten nog van -de boom van kennis van goed en kwaad- maar leven nu al in die bijzondere tegenwoordigheid van God en eten nu al en leven van -de boom des Levens, = Jezus !! Om meer zicht op deze nieuwe levensstijl te verkrijgen vraagt dit een werkelijk vernieuwd denken.(Romeinen 12:2) (In toenemende mate) Dit vraagt echter een werkelijke geestelijke transformatie die ons in toenemende mate meer en meer afhankelijk maakt van de in ons wonende Heilige Geest, de Gids die leidt,leiden wíl en richting geeft,de Coach die bemoedigt én aanvuurt en de Leraar die (nieuwe) inzichten geeft, de Heilige Geest. Zijn Zalving op de kinderen van God zal hen leren en hen álles te binnen brengen wat God heeft gesproken.( 1 Joh.2:27)
Te vaak vindt er namelijk zgn.ónderscheiding’ plaats vanuit de boom van kennis, mensenkennis dan welteverstaan! Het gevaar dreigt dat Christenen zó dogmatisch worden dat het échte leven van Jezus in de mens wegkwijnt.Ook dreigt dat we óp eieren gaan lopen’in onze wandel met God terwijl het juist héél ontspannen mag/kan zijn terwijl we in onze dagelijkse wandel onze God heel serieus nemen maar ‘toch op heel vertrouwelijke voet met Hem staan.Vriendschap,Goddelijke Kameraadschap en Partnership( Joh.15:15)
zijn karakteristieke kenmerken van een leven met God. God snakt daarnaar en wij ook…?
Ook in gedachtenwisselingen zoals bij dit onderwerp ‘Kruisdragen’lopen u én ik het gevaar om slechts een eigen ‘geestelijke bevrediging’ te ervaren waarmee we wellicht zelf héél erg blij zijn maar die ons tóch niet tot voordeel strekt en ons geestelijk niet doet groeien in het kennen van Jezus en de Vader en ons wellicht ver houden van relatie en intimiteit met God.
Kennen we werkelijk die relatie met God en de Heer Jezus zoals Hij verlangt?
Hebben we wérkelijk persoonlijke heilszekerheid? Te vaak en helaas kom ik mensen, ook kerkgangers tegen die deze zekerheid (nog)niet tot hun persoonlijk bezit rekenen maar wel veel ‘kennis aan boord hebben’….
God raakt echter niet zo gauw onder de indruk van ónze kennis en ónze meningen en door dit besef kunnen we gewoon open en eerlijk zijn naar elkaar,we hebben gewoon nog geen volmaakt zicht op alle dingen. Sámen met alle heiligen zullen we in staat zijn om te kennen ….de Liefde van Jezus!!!!
Ook mogen we niet uit het oog verliezen dat de tegenstander van God én mensen -satan-het heerlijk vindt om mensen ‘eeuwig’ met discussies e.d. te laten bezighouden.
Als we maar geen tijd met Jezus doorbrengen dan is zijn dag weer goed….!
Toch hoeven we soms een gesprek niet uit de weg te gaan maar steeds voor ogen houden, dichtbij Jezus te zijn. Niet uit angst om onze ‘heilszekerheid’te verliezen maar veeleer om elke dag te leven en te genieten van Hém die ons zo duur kocht met Zijn eigen kostbaar Bloed.
Trouwens,omdat ik denk dat heilszekerheid minstens zo belangrijk is dan ‘kruisdragen’ zoals o.m. duidelijk verwoord door Harold zou ik graag ook daar iets meer van horen. Wat vinden anderen van dat Bijbelse gegeven?
Graag reakties van L.S.
Groeten en Blessings;
Lion ***
Lion ***.
Als de HERE JEZUS door de Wedergeboorte in onze leven geopenbaard zal worden, dan is de Liefde GODS In onze hart gegeven door de Heiligen GEEST. Dan verlangen wij met ongekende drang, door Zijn Liefde Die in onze hart is uitgestort, om van de HERE JEZUS te getuigen. Ja aan iedereen willen wij vertellen van de HERE JEZUS, want wij weten, en geproefd dat de HERE GOD Goed Is. Dan is ons het verlangen om te getuigen van GODS Liefde , groter dan wij aan kennis van Het WOORD GODS bezitten.
Het is het normalle leven van een zondaar die overgeplaatst is , in Het Koningrijk van GODS ZOON, door de Wedergeboorte, gereinigd door Het Bloed van CHRISTUS In ontvangen heeft , en het afleggen van zijn verleden, het oude mens door de doop, in de dood in CHRISTUS, en in HEM opgewekt door de Majesteit van GOD den VADER.
Voor een Christen die de ook de Wedergeboorte , Het Nieuwe Leven In CHRISTEN ontvangen heeft, moeten wij toch leren elkander niet meer te herkenen naar het oude leven van zonde en ongerechtigheid
{ 2 Petrus 1: 4-9} 4 Door welke ons de grootste en dierbare beloften geschonken zijn, opdat gij door dezelve der goddelijke natuur deelachtig zoudt worden, nadat gij ontvloden zijt het verderf, dat in de wereld is door de begeerlijkheid.
5 En gij, tot hetzelve ook alle naarstigheid toebrengende, voegt bij uw geloof deugd, en bij de deugd kennis
6 En bij de kennis matigheid, en bij de matigheid lijdzaamheid, en bij de lijdzaamheid godzaligheid,
7 En bij de godzaligheid broederlijke liefde, en bij de broederlijke liefde, liefde jegens allen.
8 Want zo deze dingen bij u zijn, en in u overvloedig zijn, zij zullen u niet ledig noch onvruchtbaar laten in de kennis van onzen HERE JEZUS CHRISTUS.
9 Want bij welken deze dingen niet zijn, die is blind, van verre niet ziende, hebbende vergeten de reiniging zijner vorige zonden. { 2 Petrus 1: 4-9}
Doch wij weten, dat de ZOON van GOD gekomen is, en heeft ons het verstand gegeven, dat wij den Waarachtige kennen; en wij zijn in den Waarachtige, namelijk in Zijn ZOON JEZUS CHRISTUS. Deze IS de Waarachtige GOD, en het Eeuwige Leven. { 1Johannes 5: 20} . groet, en GODS Zegen. fred.
Uit het Leven gegrepen….!
Heilszekerheid, wat een Hemels Geschenk !!!
Wat is het toch geweldig om te kunnen en mogen spreken dat Jezus de énige Weg terug is naar het Hart van de Hemelse Vader!
Herstel in relatie met God onze Vader die zó goed is.Bestemd voor ál Zijn kinderen ook al geniet niet iedereen in dezelfde mate van die omgang met Hem.
En…ik verlang naar ‘nog veel meer van Hem’… en om ook anderen op deze heerlijke waarheid te attenderen. En er zelf elke dag van te (leren) genieten. God is zóóó goed! Hem te leren herontdekken!
Niet alleen zelf ‘Thuisgekomen’ van mijn zwerftocht zónder mijn Hemelse Vader die al zó lang op me stond te wachten.Meer nog, zelfs bekleed met ‘heerlijkheid van de hemel’ en gedoopt met de Heilige Geest,die roept; “Abba,Vader”!(Romeinen 8:15-16) Niet langer meer leven onder veroordeling maar vrijgesproken van elke schuld en als Zoon thuisgekomen!(Romeinen 8:1) Leven zónder veroordeling! Hééérlijk!
Echter, zonder de werking van de Heilige Geest blijft alles ‘prutswerk’ van mensen.
Onze inbreng -zelfs onze bijbelkennis,ook de mijne!- lijkt soms zo indrukwekkend maar het rooft o zo subtiel de eer weg van de Here Jezus wanneer we op onszelf wijzen en onze kennis, zelfs kan het zelfs ons getuigenis zijn die tussen God en mens in staat waardoor er belemmeringen of blokkades kunnen zijn. Hij -Jezus Christus- alleen is alle aanbidding,lofprijs en dankzegging waard, de Koning der Koningen, ónze Koning der Koningen, Jezus de Christus! Tot eer van God onze Vader!
Gezegend de mens die ook door Hem gedoopt is met de Heilige Geest(Johannes 1:33).Die stierf voor ons allen en opstond tot onze rechtvaardiging én verheerlijking.(Romeinen 8:30) Glorie voor Jezus!
De Heer Jezus leidde me persoonlijk terug naar het hart van de hemelse Vader.Goddank,eindelijk thuisgekomen! En nu geldt dus: Kind aan Huis’bij de Vader. Alles met Hem delen,bespreken en overleggen . Dát is wel even wennen…! Maar, God is mijn Vriend! Wie veel ‘bij God over de vloer komt hoort nog weleens wat…’
Daarom spreekt het persoonlijke getuigenis over de Heer Jezus altijd het duidelijkst.
Zélf ben je de beste reklamefolder van de Heer. Maar…zoals de nardusgeur van de zeer kostbare nardusmirre zich door het hele huis verspreidde(Markus 14:3 + Johannes 12:3), door mensen uitgegoten over het hoofd van onze Heiland, is dit een (wel)daad vanuit een eigen diepe verbrokenheid. Slechts bij weinig Christenen kom je in die mate deze verbrokenheid tegen! Glorie van God gaat door diepe eigen verbrokenheid heen en ook dát gegeven hoort bij het Christelijke leven. Zei Johannes de Doper het niet zo: “Hij-Jezus- moet méér worden ,ik moet minder worden”.(Johannes 3:30) En…dit geldt ook voor ons!
Vaak staan we vóór Jezus en zien en horen mensen óns in plaats van dat mensen een werkelijke Ontmoeting met Hém hebben.
Ook ik lijd vaak aan dit euvel en maakt me soms ‘goddelijk wanhopig’!
Mensen hebben mij niet nodig of mijn redding… Zij hebben Jézus nodig en geen ‘gepreek’van mij!
De enige remedie tegen deze ‘wanhoop’ is om voortdurend gevoelig voor de Heilige Geest te blijven en af te zien van éigen kunnen en vermogens en op te zien naar en tot voortdurende overgave aan de Heilige Geest.
En de gaven -instrumenten-van de Heilige Geest te gebruien in eigen leven, weltoegerust.(1 Corinthiërs 12) Het leven van God in de mens moet gelééfd worden! Met alles wat ons -gegeven-ter beschikking staat,voor onszelf en de Gemeente en…de wereld!
Ik moet denken aan een gesprekje wat ik eens met een oude man had over geloofs- en heilszekerheid.
Hoewel zelf in Meppel wonend kwamen mijn vrouw en ik eens in Staphorst tegen half zes in een plaatselijke supermarkt vlug nog wat boodschapjes doen.
Mijn vrouw wandelde met het winkelwagentje de winkel in om boodschappen te ‘vergaren’.
Vlak achter mij kwam een oude man geheel in het zwart met zelfs een zwarte hoge hoed ook de winkel binnen en ik maakte even een praatje met hem. Ik sprak hem aan met de woorden: “U bent zeker de dominee van Staphorst’? Hij ontkende maar glimlachte.
“Maar u lijkt mij wél een gelovig iemand” stelde ik. Hij knikte bevestigend en maakte merkbaar tijd voor een ontspannen gesprekje met mij. En ik met hem…Hij bleek al 82 jaar te zijn.
Toen we zo metelkaar wat doorpraatten over geestelijke zaken en ik hem vroeg of hij ook de bijbelse heilszekerheid persoonlijk kende schudde hij het hoofd ontkennend. Nee, dát bezat hij niet.Dat is voor mensen niet weggelegd verzekerde hij me.
Ik kreeg van de man wat bijbelteksten aangereikt waarom alles met vreze en beven door de mens zelf toch bewerkt moest worden en dat niemand deze geloodfszekerheid ‘zomaar’ kon claimen…! “Het moet ons gegeven worden,van boven”sprak de man.
Nee, het christelijk leven was beslist niet zo gemakkelijk en zeker niet om ‘het heil’zomaar te pakken.
“Nee, dat moest je toch maar van boven ‘gegeven’ worden sprak de man opnieuw. Hij ging al van jongsafaan ter kerke maar heilszekerheid…, nee, dát gaat beslist niet zo gemakkelijk hoor, verzekerde hij mij.
Toen ik hem mijn bekeringsverhaal van zo’n 30 jaar geleden vertelde en de moeite en worstelingen die ik op mijn weg hierin tegenkwam maar uiteindelijk een levende Ontmoeting met Jezus mocht ervaren in die crisissituatie en tenslotte de heilszekerheid ontving keek hij me aan en schudde het hoofd. Nee, zekerheid is voor ons mensen niet weggelegd,het blijft hopen op….je weet maar nooit…. “Maar daar is de Heer Jezus juist voor gekomen”opperde ik nog terwijl de rivier van ‘ongeloof, twijfel en onzekerheid’ aan zijn rivierkant bleef stromen….Ik nam in goede verstandhouding afscheid van de man en haastte me naar de rechterkassa voor in de winkel waar mijn vrouw op het bankpasje van me stond te wachten. Ik schoof het pasje door de gleuf van het betalingsapparaat en zag in mijn ooghoeken de oude man in het zwart zijn boodschapjes op de linker lopende band leggen. Ik kreeg plotseling een ingeving en sprak tot het winkelmeisje achter de linkerkassa: “Die boodschappen betaal ik hoor” en liep naar het betalingsapparaatje en betaalde de boodschappen van de man die me verwonderd aankeek. “Maar ik wil wel even de kassabon van u hebben” sprak ik tot het meisje waarna ze mij deze bon gaf.
De oude man keek me lachend en nog steeds met de nodige verbazing aan.
“Loopt u even mee” vroeg ik hem en zo kwam hij met me richting uitgang van de winkel.En daar binnen op de drempel van de uitgang zei ik: “Kijk, de Heer Jezus heeft voor ons allen aan het kruis allang alles weer goed gemaakt bij de Vader. Er staat niets meer tussen God en ons in. Jezus heeft Zelfs de prijs Zelf betaald,alles is voldaan. Aan ons om het in ‘ontvangst’ te nemen en dit dus gewoon te geloven én te aanvaarden.Het wordt ons niet van boven gegeven,het IS ons al van Boven gegeven. Wij mensen mogen het gewoon -ieder persoonlijk- zelf aannemen. De Prijs ís betaald!”
“En”,voegde ik eraan toe, “de Kassabon”is het betalingsbewijs,het Woord van God bevestigt de Koop”.
Ik nam de vrijmoedigheid en vouwde het kassabonnetje in zijn kolbertpochet,dicht bij zijn hart en zei het bonnetje zacht tegen zijn hart drukkend: “draag het maar dicht bij uw hart,de prijs is betaald,ook voor u”. De man glimlachte vriendelijk en ging mét boodschappen én aankoopbon zijns weegs.
Ik zag het als een ‘goddelijke ontmoeting’ ,een gelegenheid die God me gaf om ‘van Zich te laten horen’.
Als dát geen zekerheid biedt….!
Wat een genade dat God ook zo’n ‘ezel’ als mij daarvoor wil gebruiken maar vooral ook wat een eer!
Jezus komt alleen alle Eer en verering toe.
Laten wij onszelf daarom opnieuw uitgieten voor Hem zodat mensen een werkelijke ontmoeting met Hém zullen hebben. Enne…God gebruikt ons zoals we zijn. Dáár doet Hij Zijn volkomen Werk mee.
Hoe is het mogelijk!
Groeten en Blessings!
LION***. Een fijne getuigenis van de HERE JEZUS!.Blijf volharden, blijf wandelen In HEM, en de HERE JEZUS Lief te hebben met onze hart en ziel , en met onze kracht.
De wind blaast, waarheen hij wil, en gij hoort zijn geluid; maar gij weet niet, van waar hij komt, en waar hij heen gaat; alzo is een iegelijk, die uit den GEEST geboren is.
GODS Zegen. groet. fred.
hallo Lion,
Ik wil nog even terugkomen op hetgeen je schreef.
Zei Johannes de Doper het niet zo: “Hij-Jezus- moet méér worden ,ik moet minder worden”.(Johannes 3:30) En…dit geldt ook voor ons!
Ja daarom moesten we onszelf verloochenen, kruisdragen en uiteindelijk sterven, met Jezus sterven aan het kruis, met minder kon God geen genoegen nemen. Het kruis was voor de oude mens, niet voor de nieuwe.
Minder worden is geen legitiem gebed voor de nieuwe schepping, het is ons niet toegestaan om minder te worden, we moeten groeien naar Gods evenbeeld, meer en meer op Jezus gelijken.
http://www.youtube.com/watch?v=QUybZblmxLc&feature=related
Voor alle duidelijkheid…
Beste Harold,
Wanneer de Bijbel spreekt over zelfverloochening dan doelt dit m.i. op het verwerpen als nieuwe schepping ( 2 Cor.5:17) van de oude mens met zijn begeerten en verlangens (weliswaar gekruisigd)met zijn ik-gerichte leven dus ego-centrische levensstijl.
Zeker,de oude mens is mét Christus meegekruisigd (Romeinen 6) maar dit wil niet zeggen dat daarmee ‘de kous af is’.
Juridisch gesproken is onze oude mens wel gestorven maar in praktisch opzicht moet dit in ons dagelijkse leven met behulp van de Heilige Geest verder worden uitgewerkt.
Immers, hoe vaak komen we niet in konflikt met de voorhanden zijnde keus tussen het doen van Gods wil of het volgen/doen van onze eigen wil.
Dit vraagt dan om een konkrete keus om Jezus’wil te doen (=te volgen) en af te zien van eigen wil en verlangens.
Door dit te doen krijgt de Heilige Geest in toenemende mate ‘heerschappij’in ons leven en krijgt Jezus gestalte in ons.(Galaten 4:19)
Een terechte vraag kunnen we dus onszelf stellen,namelijk deze : wie zien en horen mensen in mijn leven,
Jezus of mijzelf?! En wat ook héél belangrijk is: laten wij Gods woord ook in eigen leven zijn werk doen?
In Galaten 5:17 wordt ons meegedeeld dat de Geest en het vlees(=de oude mens/de natuurlijke mens) tegenover elkaar staan -en Paulus spreekt hier tot de Galaten als zijnde een NIEUWE schepping-! zodat gij NIET DOET WAT GIJ MAAR WENST! De NIEUWE MENS dient dus goed acht te geven HOE HIJ LEEFT EN ZICH GEDRAAGT!
Het is dus ook te kort door de bocht-zoals sommigen doen- om alles maar of op satan of de oude mens af te schuiven,ook wij-als niewe schepping- hebben een eigen keuzemogelijkheid.
En wanneer Petrus ons voorhoudt dat wij als gelovigen in Jezus’voetstappen zullen treden(1 Petrus 2:21) dan geeft hij hiermee aan dat dit een ‘lijden om Jezus’wil’ is. Petrus spreekt hier niet tegen ‘oude mensen’ maar tot ‘nieuwe mensen’, nieuw-testamentische gelovigen!
God gebruikt soms- en vaker…- het lijden om ons als Zijn kinderen dichter naar Zich toe te trekken.
De Bijbel spreekt ook over een leven van voortdurende overgave aan Gods wil en brengt in ons een bepaalde mate van eigen verbrokenheid teweeg.Onze kracht-jaja- moet gebroken worden als die té sterk en té dominant is.
Ook dit principe is de Bijbel niet vreemd. Een Bijbels begrip dus!
Lees maar eens het verhaal dat ook Jakob door God op de heup werd geslagen zodat hij voortaan mank door het leven ging.(Genesis 32:22-32) Maar gelukkig staat er bij vermeldt dat ‘de zon over Jakob opging’ná deze tik van Hogerhand! God breekt eigen potentie en kracht en geeft het Zijne ervoor terug. Zó komen we in afhankelijk met God te leven en doen niet langer van harte wat wij zélf willen.God verbreekt én zegent. Zo komt de liefelijke tegenwoordigheid en zachtmoedigheid van Jezus in ons zichtbaar ! Dit lijkt paradoxaal maar staat toch met elkaar op Bijbelse ‘goede voet’. Ook als nieuwe mens/schepping hebben we voortdurend Gods bijsturende Hand nodig.
Dat veranderingsproces duurt ons hele leven.
Nee,prettig is dit niet altijd maar God is en blijft soeverein in ons leven werken en handelen-althans- als wij werkelijk niet alleen van onze zonden zijn bevrijd maar ook van…onszelf en zodoende Jezus het heft en stuur van ons leven in handen hebben gegeven!
Iemand zei eens over dit nieuwe principe: “vroeger deed ik waar ik zelf zin in had maar na mijn bekering en wedergeboorte en ontmoeting met God is-precies zoals een koekje wordt gebroken in twee stukken- mijn eigen kracht én kunnen gebroken. God heeft dit in mij bewerkt en voortaan wil ik Zijn wil doen”.
Een terechte vraag kan dus zijn: zit Jezus werkelijk op de troon van jouw en mijn leven? En…heeft Hij het voor het zeggen in álle gebieden van ons leven?
Ik persoonlijk loop nogal eens tegen mijn eigen wilsgrenzen aan waardoor God a.h.w. ‘even moet wachten’…! M.a.w. mijn wil zingt echt nog weleens een toontje mee.
Hebreeën 12:7-8 spreekt over het feit dat wij juist als -let op!- ZÓNEN worden getuchtigd.
Zonen worden dus getuchtigd. God wil ons binnen ‘Zijn lijnen’houden opdat het ons welga!
Stel jezelf eens de eerlijke vraag: kan en mag de nieuwe mens getuchtigd worden wat klaarblijkelijk nodig is .God dóet dit dus blijkbaar wél om ons ‘hogerop’te brengen.
Hebreeën 5 :8 vermeldt dat Jezus de GEHOORZAAMHEID GELÉÉRD heeft uit…hetgeen Hij heeft geleden.
Lees ook Mattheüs 22:42 over afzien van eigen wil om de wil van de Vader te doen!!
Jezus die de Vaders wil bóven eigen wil stelde om zo als mens zichzelf volkomen te offeren. Wat een Heiland én Verlosser!
Dit bedoelt m.i. Petrus ook in 1 Petrus 2 om onszelf als een levend offer aan de Heer aan te bieden.Lees hiertoe ook:(Romeinen 12:1)
De mens is van nature niet geneigd Harold, om de moeilijke weg te gaan en verkiest vaak de snelle weg boven de moeizame weg.
Toch verkiest God soms – zo is mijn ervaring althans- de langere weg met soms tegenwind.
Maar ja, een vlieger heeft ook tegenwind nodig om hogerop te komen moet je maar denken.
Wanneer je stelt Harold dat het ons als nieuwe schepping niet is toegestaan om minder te worden even ter verduidelijking het volgende:
Galaten 2:20 spreekt over het fenomeen dat niet meer ik maar Christus in mij leeft.
Niet wordt onze persoonlijkheid -zo uniek- weggeveegd maar wij komen juist méér tot onze Goddelijke bestemming als er méér van Jezus en mínder van onszelf wordt geopenbaard.
Dat ons hele menszijn hierin betrokken is duidt genoegzaam aan dat juist daar wij ‘minder’worden wij eigenlijk dus ‘méér’ worden.Zo groeien wij tot volwassen zonen op van de levende God. Hierin vindt het gelovige hart zijn diepste verlustiging. Als Jezus maar -meer en meer- tot Zijn recht komt in jouw en mijn leven! Tot eer van Vader! Dat is ook het voortdurende verlangen van de Heilige Geest die in ons wil werken. Eens zullen wij Jezus GELIJK zijn,getransformeerd door het ‘aardse’ vernieuwende Heilige Geest Werk zolang wij nog op aarde leven en wonen en… de ‘Finishing Touch’ wanneer we bij Jezus zullen zijn.(1 Johannes 3:2) Wij zullen dán Hem gelijk wezen en Hem zien zoals Hij is.
Geprezen is Zijn Naam!
Wel is het zo dat iedere gelovige hierin zijn eigen weg met God gaat maar wel binnen het kader zoals God het ons toont in Zijn Woord.
Wij willen niet op eigen wijsheid steunen maar op Zijn Woord alleen.
Hoop dat ik je iets meer duidelijkheid heb kunnen geven aangaande mijn visie.
Groeten en Blessings;
Lion***
Beste Leeuw,
dan moeten we constateren dat we verschillende opvattingen hebben, dat vind ik jammer, omtrent dit soort zaken zijn in het verleden kerkscheuringen geweest.
Niet wordt onze persoonlijkheid -zo uniek- weggeveegd maar wij komen juist méér tot onze Goddelijke bestemming als er méér van Jezus en mínder van onszelf wordt geopenbaard.
Hoezo minder van onszelf? die ‘onszelf’ is dood. Jezus leeft in ons en is onze nieuwe identiteit, wij hebben het DNA van hem, we zijn met hem vereenzelvigd als nieuwe schepping en die nieuwe schepping moet meer gestalte krijgen (Jezus in ons)
Zeker,de oude mens is mét Christus meegekruisigd (Romeinen 6) maar dit wil niet zeggen dat daarmee ‘de kous af is’.
Als God zegt dat de ‘oude mens’ dood is dan is de kous daar mee af! we moeten niet meer onze graftomben bezoeken. we kunnen geen gevecht winnen tegen iemand die al dood is, alleen de aanklager staat er handenwrijfend bij, die vind het prachtig dat hij ons zo bezig weet te houden. Als we terugkijken op de oude mens dan worden we zoutpilaren inplaats van het zoutend zout, wat dat betreft kan ik zonder trots zeggen dat ik ervaringsdeskundige ben.
Juridisch gesproken is onze oude mens wel gestorven maar in praktisch opzicht moet dit in ons dagelijkse leven met behulp van de Heilige Geest verder worden uitgewerkt.
Ik lees in mijn bijbel niets over een juridisch (maar nog niet daadwerkelijke dood).Ik weet niet wat je hiermee precies bedoelt, ik vergelijk het even met een crimineel die gevangen zit en de doodstraf heeft gekregen, die is juridisch dood maar in de praktijk leeft hij nog. Ik lees in romeinen brief hier niets over, wel lees ik dat de oude mens dood is, voltooid verleden tijd. Nogmaals er staat 47 keer in deze brief dat de oude mens dood is. Dood is dood, geen compromisen geen afstervingsprocessen, niks dan alleen maar dood. Als God zegt dat de oude mens dood is en wij zeggen dat Hij stervende is maar nog leeft dan beweren wij het feitelijk beter te weten dan God inplaats van in die waarheid te gaan staan. Staan we niet in die waarheid dan geven we kracht aan de leugen met als gevolg dat we die leugen gaan geloven, en strijd voeren tegen ons (denkbeeldige) oude mens. onze strijd is dan niet meer gericht op machthebbers in de hemelse gewesten, wat wel zou moeten zijn want die zijn de oorsprong van deze dwaling. Wat wel moet sterven is mijn oude manier van denken mijn slaven-mindset moet afsterven en mijn denken als koninklijk priester moet steeds meer gestalte krijgen, daarom moeten we niet minder worden maar groeien, meer groeien naar het evenbeeld van Christus. Onze werkelijke strijd is tegen satan die zichzelf zo goed weet te vermomen, zelfs als oude mens!
Niet echt bemoedigend. Het heeft geen enkel nut om in duscussie te gaan hierover, dat rooft al je vrijheid weer weg
wat ik me realiseer: het in theorie discusseren hiervan zet geen zoden aan de dijk. Openbaring (de openbaring dat de oude mens echt dood is en dat wij royalty zijn) zet vrij, een theologische uiteenzetting over het onderwerp, of een zalig stukje van Lion, niet. Bedoel ik niet lullig, maar ik merk het verschil: wat ik lees hierover in Romeinen raakt mij in mijn hart inderdaad en het is waarheid die me vrij zet. Om dan die waarheid te nuanceren of uit een te zetten theologisch gezien raakt mij helemaal niet.
Tenslotte…
Als laatste reaktie op deze site mijnerzijds op het schrijven van Harold en Gerrie het volgende:
Gelukkig mógen wij samen verschillende opvattingen en gedachten hebben over de oude en de nieuwe mens maar om er nu direkt kerkscheuringen bij te halen Harold…
We mógen toch van mening verschillen? Ik vind het écht niet erg Harold en Gerrie dat jullie andere gedachten hierin zijn toegedaan.Ik respekteer jullie zienswijze en invulling m.b.t. de nieuwe mens. Dat kwalificeert jullie in mijn optiek ook niet als minder! Hoe dat andersom is kan ik natuurlijk niet beoordelen. En Gerrie, of mijn nuances je nu wel of niet raken, dat is mijn insteek ook niet geweest…! Jammer,jammer! Hoop dat andere nuances of ‘getheologiseer’je wél kunnen raken…!
En verder: ik wil juist niet in discussie treden en juist zien ‘wat ons samenbindt’ maar zoals Harold en Gerrie -en andere schrijvers-eigen gedachten ter verduidelijking op papier uitspreken zo is het mij toch óók vergund om mijn gedachten evenzo te uiten en trachten iets daarvan uit te leggen? Zonder daarin tegenover elkaar te gaan staan. Wanneer wij samen in de Heer Jezus geloven als persoonlijk Verlosser zijn wij ‘gelijkwaardig’aan elkaar en hoeven dus-Goddank- geen messen te slijpen.
Wel behoud ik me ‘het recht’ voor om met jullie over de nieuwe mens in nuances van mening te verschillen. Het zij zo!
Dat ik jullie aandeel i.h.b. van Harold waardeer wil ik hier dan ook benadrukken!
Meen er goed aan te doen om mijn aandeel in deze ‘discussie’ nu te beëindigen.
Groeten en Blessings!
Lion***
@ Lion, je hebt het goed verwoord, voor de Wet zijn wij inderdaad Juridisch in CHRISTUS gestorven. GODS Rechtvaardige oordeel , over de Mens CHRISTUS JEZUS, danken wij aan de Volmaakte Wet GODS , die aan de Israëlieten gegeven is, kon de Volmaakte Mens , Die onder de Wet geboren is ook al de ongerechtigheden en zonden, van hun die onder Wet leven dragen, door de GOD den VADER opgelegd en sterven. Zonder de Wet is het niet mogelijk, en kon de Volmaakte Mens , ook niet lichamelijk sterven. Juridisch is het een Volmaakte Rechtvaardige oordeel GODS, ook over de mens, die in CHRISTUS geënt zijn. De Jood in Hem, de heidenen door Hem gerechtvaardig. Door het Geloof van de Mens CHRISTUS JEZUS.
@ Harold, het heeft voor de HERE GOD totaal geen waarde, als wij, niet getuigen van Zijn Geliefde Zoon , de HERE JEZUS. Leerstellingen hebben geen waarde als het niet in de Liefde GODS gebeurt zijn. Want wie roemen wil, roemt dan dat hij de HERE JEZUS kent, en in Hem wandelen zal de Vreze des HEREN.
Dat wij volmaakt zijn, is het altijd nog In CHRISTUS geënt . door Rechtvaardigheid van de Mens CHRISTUS JEZUS, Die Lichamelijk uit de doden is opgestaan, In Kracht en Heerlijkheid.
En dat zijn nog niet. Omdat wij nog altijd wandelen in Geloof , met onze lichaam des doods, waar de kracht der zonde nog altijd, zijn begeerte naar ons zal richten, tot zondigen. Dat heeft de Apostel Paulus , ook duidelijk geschreven, omdat hij zelf heeft ondervonden dat het niet zo eenvoudig is , om IN CHRISTUS te blijven, zoals de CHRISTUS In onze leven is.
Zijn uitlatingen naar de hogepriester GODS , bewijst het. En ook de Apostel Petrus heeft zijn zwakte geopenbaard. ( Handeling 23)(Gelaten 4:14). Ik bedwing mijn lichaam, en breng het tot dienstbaarheid, opdat ik niet enigszins, daar ik anderen gepredikt heb, zelf verwerpelijk worde,
( 1 Korintiërs 9:-7)zegt de Apostel, en dat ervaren wij allemaal. Want wie meent te staan , zie toe dat hij niet struikelt. Want wij zullen allemaal voor de Rechterstoel van CHRISTUS geleid worden.
Een Wedergeboren Christen is Volmaakt In CHRISTUS , en Leeft In de Kracht van de GEEST des Levens in CHRISTUS. Ken de HERE JEZUS, als HEER door den Heiligen GEEST. Groet. fred
Klopt en hier sluit ik maar mee af: De waarheid is geen leerstelling, de waarheid is een Persoon!!
De persoon is verweven in en met diezelfde leerstelling. Ziet gij dit nu (ook)? Dankjewel.