Mattheüs 28, 1
Tegen het aanbreken van de eerste dag, toen het begon te lichten…
Dat spreekt ons met Pasen wel aan: dat het Licht aanbreekt! We kunnen het best gebruiken in deze sombere tijden, in deze donkere wereld. Waar immers is nog licht te vinden? Je zou mogen verwachten: in de kerken, bij de gelovigen. Zij immers vieren Pasen: het feest van het Licht, van de nieuwe dag! Maar helaas: zij blijven maar al te vaak in het donker staan. In de vroegchristelijke kerk wisten ze nog wat Paaslicht was. Zij hebben het ook ervaren: de kracht van het Paaslicht. De eerste Gemeente was echt opstandings-Gemeente! Herboren mensen waren het, die eerste Christenen. Met een nieuw élan pakten ze de dingen aan. Ze lieten zien, dat zij van elkaar hielden en zorg voor elkaar hadden, er was plaats bij hen zelfs voor de allerarmsten… Wat een kracht had Pasen toen onder de mensen! Hongerigen kregen te eten, daklozen onderdak, zieken werden genezen, duivels uitgedreven, God werd lof toegebracht! Zelfs als het iemands leven moest kosten, zoals dat van Stefanus.
Toen het begon te lichten… Het was nog maar het begin. Het Paaslicht stond ook toen nog niet bij iedereen op de kandelaar. Maar er was een begin! Men zag uit naar het grote Pasen en nam er al vast een voorschot op. In dat begin mochten zij al iets van de volheid van het Paaslicht ervaren. Doen wij dat ook? Pasen is het feest van de hoop, dat het eens licht zal zijn over de hele wereld. Pasen is de voorbode van de nieuwe schepping, waarin ’t met de duisternis van mensen en machten gedaan zal zijn! Welk licht er dan zal schijnen? Welke duisternis verdreven? Een kort antwoord: de verschrikking van zonde en dood, want daar lijden we toch onder, allemaal. Angst voor de dood, het zit diep in ons. De dood is ook zo onoverkomelijk, zo onherroepelijk, zo absoluut. Je staat er helemaal alleen voor. Niemand kan je daarbij helpen. En ’t kan een heel pijnlijke gang zijn. Geen wonder, dat een mens daar bang voor is. En hoe zal het straks zijn, na de dood? Zal God daar op ons wachten? Als de Goede Vader? Als de strenge Rechter? De dood werpt zijn schaduw vooruit, ook in ons eigen leven. Dat is de duisternis waarin we leven. Is daar enig licht? Ja, want het is Pasen! Jezus is opgestaan en heeft de schaduw van de dood verdreven. Doodsmensen worden door het licht des levens aangeraakt. Dat is het begin. Daarna volgt er dikwijls nog een hele weg. Sommige mensen zijn er een leven mee bezig, met die verandering van doodsmens in Paasmens. Waarom dat soms zo lang duurt? Waarom niet in een lichtflits, pats-boem?! Omdat de zonde in de mens o zo hardnekkig is. De duivel draagt niet voor niets zijn naam, want het griekse “diabolos” betekent “uiteengooier, dwarsligger”. Het is zijn steil om de mens voortdurend te verleiden “de duisternis liever te hebben dan het licht”. Daarom duurt het soms zo lang, eer de mens echt door het Paaslicht is aangedaan en paasmens is geworden.
Maar het begint te lichten… ook in uw leven?
De morgen is al aangebroken. En het zal lichten tot de volle dag toe. Want Jezus… Hij lééft! Halleluja!
Amen.