De ezel kom je nogal eens tegen in de Bijbel. Zij zijn vaak tekenend voor de vrede van God, die eens de hele aarde zal omvatten. Ook wij hopen er dan bij te zijn, of niet soms? De ezel: het lastdier van mensen en koningen, van de grote Koning, die het Vrederijk binnenrijdt.
“Dan ruist op alle bergen vrede, heil, op der heuv’len top. Hij zal geweldenaars vertreden, maar armen richt Hij op” (Psalm 72). Heel de natuur is handwijzer voor de vrede! Dat de bergen vrede dragen (Ps.72), niet maar bij wijze van spreken, maar heel werkelijk, zo werkelijk als de zon schijnt over ons land. We denken ook aan die bergen in Syrië en Israël (Palestina), de bergen in Afrikaanse landen, overal waar geen vrede is.
“Zie, uw Koning komt tot u, Hij is rechtvaardig en zegevierend, nederig, en rijdende op een ezel” (Zacharia 9, 9). Dat zo ook heel werkelijk de heuvels, waar nu oorlogstuig het stof van de aarde omwoelt, tot vredige rust zullen komen: dat de heuvels gerechtigheid dragen! Dat mensen op ezels rijden in plaats van in tanks. En dat het leed, door al dat oorlogstuig aangebracht, zal zijn goedgemaakt: dat de armen en misdeelden en door oorlogsgeweld getroffenen tot hun recht gekomen zullen zijn. De Bijbel is altijd heel concreet bij onze vredesgedachten en vredespogingen. Wij ontkomen er niet aan, wij moeten ons er druk over maken, steeds weer opnieuw. De Golanheuvels en het Judese bergland, Palestijnen en Joden, Syrië en Afghanistan en overal, waar onvrede is in de wereld, Semieten en Anti-Semieten, Islamieten en Christenen en Joden, maar ook u en ik, zullen wij en zij meer vrede gaan dragen? Ik weet het niet, natuurlijk hoop ik het wel en ik bid er voor. Wat zou het fijn zijn, wanneer er bij ons in de huiskamers en in de slaapkamers en op het werk vrede was. Wat heerlijk zou het zijn, wanneer in deze weken de vredesonderhandelingen in Israël en Syrië en de Oekraïne en waar ook ter wereld eens heel werkelijk die vrededragende bergen en heilig recht dragende heuvels tot resultaat zouden hebben. Laten we daarom bidden. Laten we ook bidden om persoonlijke vrede, in onze ziel, in ons huisgezin, in ons werk.
Ondertussen denk ik aan de ezel, die zo maar met Jezus op de rug Jeruzalem binnenreed. Een dier voor nederige koningen, ja, voor DE KONING op weg naar Golgotha … GOLGOTHA: die alle bergen en heuvels in zich bergt, waar werkelijk vrede is gebracht aan een wereld, verloren in schuld … Vandaar ruist op alle bergen vrede, HEIL op der heuv’len top.