Hemelvaart en Pinksteren

Het zijn beide centrale feestdagen, waarmee we het kerkelijk jaar afsluiten. Hemelvaart is de dag, waarin we in ’t bijzonder de zegen van de Heiland mogen ontvangen. “En het geschiedde, terwijl Hij hen zegende, dat Hij van hen scheidde.” (Luk.24, 51). Wie de Hemelvaart van Jezus viert, staat nog steeds onder die zegen van de scheidende Heer. Die hoort Zijn stem: “Mij is gegeven alle macht in hemel en op arde en zie, ik ben met u, al de dagen, tot aan de voleinding der wereld.” (Matt. 28, 18-20).

Hemelvaart betekent, dat we onder een open hemel leven, waar Jezus is, Die ons zegent en voor ons bidt en voor ons opkomt. Hij zegt: “Ik ben met u…” Zijn wij ook met Hem?

Pinksteren is de verjaardag van de kerk. Met de uitstorting van de Geest is het begonnen, heel lang geleden. Door de Geest is de kerk met vallen en opstaan blijven bestaan. Van die Geest moet de kerk het nog hebben! En ieder van ons persoonlijk ook! “De Geest getuigt met onze geest, dat wij kinderen van God zijn”, zo zegt de apostel Paulus het in Rom. 8, 16. De Geest is het levensprincipe ten voeten uit, dat het sterfelijke “ik” (ik, ellendig mens!) levend maakt. Het is de Geest, Die u en mij opwekt uit de dood, het sterfelijke bestaan. Wat hebben we die Geest nodig! Geest maakt ten dode opgeschreven mensen tot kinderen van God! Tegenover die barre dood en het verschrikkelijke lijden in de wereld, waardoor een jonge moeder aan haar gezin wordt ontrukt en acht onschuldige mensen in de feestroes van Koninginnedag de dood vinden, tegenover al die ellende stelt God Zijn antwoord: de gave van de Geest, scheppingsgave van nieuw leven, handgeld van het heerlijke eeuwige leven dat ons wacht. De dood zal er dan niet meer zijn, geen tranen, geen verdriet, geen pijn meer, geen ontluisterd lichaam en geen tanende geest. Deze Geest van God wil voor ons mensen een troost zijn, een Bijstand. “De Geest helpt ons in onze zwakheid; wij weten immers niet wat we in ons gebed tegen God moeten zeggen, maar de Geest zelf pleit voor ons met woordloze zuchten.” (Rom. 8, 26).

Juist in het intiemste van ons leven, de persoonlijke omgang met God in het gebed, is de geest onze pleitbezorger. In ons stamelend gebed, waarin we dikwijls de woorden niet eens kunnen vinden, bidt de Geest voor ons. Zo hebben we een Helper groot van kracht! Dat mogen we met Pinksteren dan ook echt gaan vieren: Vaste rots van mijn behoud!