Het is volbracht

Johannes 19, 30
“Het is volbracht.”

Het laatste woord van Jezus aan het kruis. Het is een bezegeling van alles, wat de Heiland voor ons gedaan heeft. Geen berusting in het (afschuwelijke) lot, maar als ’t ware een triomfkreet: het is volbracht! Hoe treffend laat Bach dit uitkomen in zijn Johannes-Passion, als hij direct na Jezus’ dood de alt laat zingen.

Es ist vollbracht!
O Trost für die gekränkten Seelen;
Die Trauernacht
Lässt mich die letzte Stunde zählen.
Der Held aus Juda siegt mit Macht
Und schliesst den Kampf,
Es ist vollbracht!

Eerst klinkt de muziek heel verdrietig. Het is ook een treurige nacht, die ons doet denken aan het laatste uur. Maar dan breekt een overwinningslied los: de held uit Juda overwint met macht en beëindigt de strijd: het is volbracht!

Jezus zegt niet: het is afgelopen, nee Hij zegt: het is volbracht! Zijn sterven aan het kruis is geen afschuwelijk lot, dat (eindelijk) tot een eind komt. Het is zeker geen noodlot, maar het is een daad, het is (zwaar) werk. Het is volbracht. Dat wat nodig was voor onze verzoening met God, dat is volbracht.

Ik hoef er niets meer aan toe te voegen, aan mijn verlossing, mijn verzoening met God, mijn eeuwige geluk. Alles is immers door Hem volbracht!

Dank zij U, o Heer des levens,
Die de dood zijt doorgegaan,
Die Uzelf ons hebt gegeven,
Ons in alles bijgestaan.
Dank voor wat Gij hebt geleden,
In Uw kruis is onze vrede.
Voor Uw angst en diepe pijn
Wil ik eeuwig dankbaar zijn!

(Gezang 182, 3)