Het leven is: een krijgsbanier,
Door goed’ en kwade dagen
Gescheurd, gevlekt, ontvallen schier,
Kloekmoedig voorwaarts dragen!Het leven is: geen vreed’ alhier,
Geen wapenstilstand vragen.
Het leven is: de kruisbanier
Tot in Gods handen dragen.Guido Gezelle, Gez.469, 1 en 3
De dichter, Guido Gezelle, heeft het zelf ervaren, wat hij hier zo treffend neerschrijft: het leven is een krijgsbanier, een kruisbanier… De krijgsbanier wordt een kruisbanier! Die krijgsbanier kennen we wel in ons leven. Met de krijgsbanier vecht je misschien alleen voor je zelf, voor je eigen eer, voor je eigen hachje. Een krijgsbanier kloekmoedig voorwaarts dragen!
Het leven is soms één strijd, gevoerd op verschillende fronten. Eén grote worsteling, waarbij je ’t hoofd nauwelijks boven water kunt houden. Wat kost het soms een moeite om staande te blijven, om je krijgsbanier hoog te houden!
Christus heeft dat ook ervaren. Maar Hij deed het niet voor Zich Zelf. Hij deed het voor ons. Hij droeg tenslotte een kruis. En zó wordt Zijn krijgsbanier een kruisbanier. In de Middeleeuwen, tijdens de kruistochten, droeg men ook een banier met een groot kruis er op, als teken van de heilige oorlog vóór Christus. Het kruis werd op die manier toch weer tot een menselijke zaak gemaakt. Zó heeft Gezelle het toch niet bedoeld. Want als ’t van de mens afhangt, kunnen we niet verder. De dichter zal dit zelf ervaren hebben. Maar gelukkig: het hangt niet van ons zelf af, ’t is alles in Gods handen. De krijgsbanier wordt kruisbanier. Vechten voor je zelf wordt “tot in Gods handen dragen”. In overgave aan de Heer hoeft de mens zijn strijd niet op te geven, maar het doel wordt wel anders: niet meer je eigen handen, maar Gods handen! Niet meer ter handhaving van je zelf, je eigen eer, je eigen hachje, maar soms met verlies van je zelf TER ERE GODS!
Draagt u ook een kruisbanier?
Ik heb naar dit gedicht gezocht